Kotwica0120

236 7. Konstrukcje dachowe

Rysunek 7.22. Dach o konstrukcji płatwiowo-kleszczów ej ze ścianką kolankowy, czterema stolcami i zastrzałami wg (79]: a) przekrój poprzeczny, b) przekrój podłużny, c) złącze ścianki kolankowej z krokwią i kleszczami; 1 - krokiew, 2 - płatew, 3 - słup, 4 - kleszcze, 5 - zastrzał, 6 - podwalina, 7 - miecz, 8 - belka, 9 - nakładka, 10 - przypustnica, 11- śruba, 22 - połączenie na czop

Rysunek 7.23. Dacii płatwiowo-kleszczowy ze słupem niedochodzącym do stropu (słupem zawieszonym): a) przekrój poprzeczny, b) przekrój podłużny; 1 - krokiew, 2 - płatew, 3 - słup, 4 - kleszcze, 5 - zastrzał, 6 - podwalina, 7 - miecz

Rysunek 7.24. Konstrukcja płatwiowo-kleszczowa z dwoma słupami pochyłymi wykonana z okrąglaków: a) przekrój poprzeczny, b) przekrój podłużny, c) połączenie płatwi, krokwi, kleszczy i słupa; 1 - krokiew, 2 - płatew, 3 - słup, 4 - kleszcze, 5 - podwalina, 6 - miecz

W przypadku gdy nie ma możliwości obciążenia stropów, stosuje się wiązary płatwiowo-kleszczowe z kozłami (rys. 7.25). Wtedy to obciążenie od dachu przenosi się przez pochyłe słupki na ściany lub słupy niższej kondygnacji. W rozwiązaniu tym pochyły słupek obciążony płatwią pośrednią jest podparty zastrzałem, który wraz z nim tworzy tzw. kozioł. Tego rodzaju wiązary ograniczają funkcję użytkową poddasza i są trudniejsze do wykonania.

W dachach jednospadkowych o małym spadku stosuje się ustroje płatwiowo--kleszczowe z dodatkiem pochyłych zastrzałów lub mieczy (rys. 7.26). Przy dużych spadkach najczęściej konstruuje się ustrój płatwiowo-kleszczowy z wewnętrzną ścianką stolcową pochyłą i ścianką stolcową tylną połączoną kotwami stalowymi ze ścianą murowaną. Szczegóły połączeń pionowej i pochyłej ściany stolcowej wiązara pełnego dachu jednospadkowego pokazano na rysunkach 7.26b i c. Ciesielskie połączenia poszczególnych elementów wiązara są na ogół przegubowe.

W wiązarach pustych krokiew oblicza się jako dwuprzęsłową belkę ukośną sprężyście podpartą na płatwi pośredniej oraz na niepodatnej murłacie i w węźle kalenicowym (rys. 7.27). Jest ona obciążona ciężarem własnym konstrukcji i po-kryscia q, śniegiem s i wiatrem w. Ten sposób obliczania nastręcza jednak sporo kłopotów i w praktyce z wystarczającą dokładnością można traktować krokiew jako ukośną bekę jednoprzęsłową swobodnie podpartą na murłacie i płatwi (por. przykład 7.2).

Obciążenie pionowe rozkłada się na składową prostopadłą do osi krokwi i równoległą, wywołującą w krokwi naprężenia ściskające (rys. 7.27c). Naprężenia te są niewielkie i na ogół nie przekraczają 5% wytrzymałości drewna na ściskanie