M Feld TBM484

484

11. Projektowanie procesu technologicznego części klasy korpus

7.    W korpusach mających więcej niż jedną oś z zasadniczymi otworami, stopniowanie średnic powinno być w jednym kierunku, co umożliwi obróbkę współosiowych otworów równoległych przy jednym położeniu korpusu (rys. 11.5a). Otwory przedstawione na rys. 11.5b zmuszają do zmiany pozycji przedmiotu obrabianego.

8.    W korpusach mających kilka ścian otwory współosiowe powinny być wykonane we wszystkich ścianach, mimo że ze względów konstrukcyjnych nie jest to wymagane. Otwory przelotowe bowiem umożliwiają podparcie wytaczadła (rys. 11.6). Dotyczy to korpusów obrabianych na wiertarko-frezarkach.

RYS. 11.6. Korpus z trzema ścianami: a) rozwiązanie technologiczne, b) rozwiązanie nietechnologiczne

9. Należy unikać obróbki dużych powierzchni leżących wewnątrz korpusu. Obróbka takich powierzchni musi być wykonana szerokim płaskim nożem (rys. 11.7a), wymaga konstrukcji specjalnego wytaczadła z wysuwającym się nożykiem lub tzw. suportu skrzydełkowego (rys. 11,7b). Obydwa rodzaje oprzyrządowania są bardzo drogie i możliwe do zastosowania tylko w określonych warunkach.

RYS. 11.7. Korpus z przewidzianą wewnętrzną obróbką powierzchni czołowych: a) rozwiązanie technologiczne - mała szerokość powierzchni, b) rozwiązanie nietechnologiczne - duża szerokość powierzchni obrabianej suportem skrzydełkowym

10. Należy unikać podcięć w otworach wewnątrz korpusu. Podcięcia zaprojektowane w otworach usytuowanych od strony wrzeciennika nie przedstawiają większych trudności, gdyż można je wykonać, korzystając z suportu tarczy wytaczarskiej (rys. 11.8).