M Feld TBM631

631

13.7. Kształtowanie zębów kół zębatych walcowych

Szlifowanie obwiedniowe może być realizowane jedną ściernicą mającą zarys zęba zębatki (rys. 13.80a), dwoma ściernicami, które w złożeniu dają również ząb zębatki (rys. 13.80b), i ściernicą ślimakową (rys. 13.80c), która podobnie jak frez ślimakowy w przekroju prostopadłym do linii zwoju daje ząb zębatki.

Szlifowanie jedną ściernicą, tzw. metodą Nilesa (rys. 13.80a), jest powszechnie stosowane przez nasz przemysł. Szlifowane są tutaj kolejne zęby koła przez stosowanie podziału i przestawienie ściernicy do kolejnej luki międzyzębnej. Cykl ten odbywa się automatycznie. Przebieg szlifowania przedstawiono na rys. 13.81. W etapie / jest szlifowany prawy bok wrębu /, następnie, po zmianie kierunku ruchu tocznego i do-sunięciu ściernicy do drugiego boku wrębu 1 (II), jest szlifowany lewy bok wrębu 1. Po obróbce wrębu 1 następuje ruch podziałowy przedmiotu (odsunięcie ściernicy od obrabianego koła, obrót koła w lewo i dosunięcie ściernicy do koła oraz prawego boku wrębu 2). Ponownie rozpoczyna się etap I, ale dla wrębu 2. Skomplikowana kinematyka tej metody obróbki powoduje, że naddatek obróbkowy wzdłuż szlifowanego zarysu zęba jest usuwany w kolejnych przejściach obwiedniowych ściernicy.

RYS. 13.81. Szlifowanie zębów metodą Nilesa