maszynoznawstwo6

17

Rozciąganie

Statyczna próba rozciągania

Na rys 29 przedstawiono znormalizowaną próbkę do badania wytrzymałości materiału na rozciąganie. Próbka ma średnicę początkową d₀ oraz długość początkową L₀. Próbkę umieszcza się w uchwytach maszyny wytrzymałościowej, pokazanej na rys. 30.

rys. 29

4

2

-— pole powierzchni przekroju

Po przyłożeniu siły F próbka wydłuży się o A L. Na rys 30 pokazano wykres zależności siły F od wydłużenia A L. Jak widać , zależność ta ma początkowo charakter prostoliniowy, aż do uzyskania wielkości siły F_e. Ten odcinek nosi nazwę zakresu sprężystości i oznacza, że w tym zakresie po odjęciu siły F, próbka wraca do początkowej długości L. Dalsze zwiększanie siły nie powoduje już wydłużenia proporcjonalnego, a siła uzyskuje swoją wartość maksymalną w punkcie F_m.

Jeżeli siłę F podzielimy przez przekrój S, otrzymamy naprężenia D_fł natomiast dzieląc długość wydłużenie A L przez długość próbki L otrzymamy wydłużenie względne E. Na rys.31 pokazano wykres zależności

(7r= f (£ ).