P1010250

7. Arystokratyczne wampiry historyczne

Najwięcej mówi się o trzech. Wszystkie je cechuje żądza krwi oraz dążenie do osiągnięcia i sprawowania najwyższej tyrańskiej władzy nad życiem i śmiercią poddanych.

Na pierwszym miejscu wymienia się zazwyczaj postać Draculi, który swój kształt i rozgłos zawdzięcza powieści Brama Stokera. Historyczny prototyp Draculi to prawdopodobnie hospodar Wołoszczyzny, Vlad Tepes IV. Vlad Dracul - takie imię nosił jego ojciec. Dracula znaczy dosłownie syn tego, który się nazywał Dracul. Żył od roku 1430 do 1476, a panował od 1456 do 1462. Wsławił się zażartymi bojami z Turkami w obronie chrześcijaństwa. Jego apologeta, sławny pisarz byłej Jugosławii, Miodrag Bulatović, nazywa go „prawdziwym i najbardziej spontanicznym bojownikiem o chrześcijańskie ideały”, „najodważniejszym bohaterem XV wieku”, „najbardziej wolnym bojownikiem tych czasów”, w którym Europa widziała swego autentycznego obrońcę¹. Do dziś uchodzi za rumuńskiego bohatera narodowego, ciesząc się jednocześnie, zwłaszcza za granicą, reputacją wampira wszechczasów². Przydomek Dracul pochodził najpierw od „Smoka” (po łacinie dra-co - smok; mowa o przynależności do europejskiego elitarnego Zakonu Smoka). „Po dodaniu rumuńskiego rodzajnika męskiego »ul« przydomek ten zmienił się na Dracul, co jednak zmieniło też jego sens (po rumuńsku Dracul znaczy diabeł)”^{3 4 5 6}. Vlad „Palownik”, jak zresztą inni pretendenci, toczył krwawe walki o rodzimy tron wołoski. Stokerowski Dracula, bardziej niż

Vlad Tepes IV „Palownik" spożywający obrzydliwy posiłek, drzeworyt z XVI wieku

m

1

   Por. M. Bulatović, Dracula, życie prawdziwe. Przełożyła D. J. Ćirlić, „Literatura na Świecie" 1992, nr 8-9, s. 283-334. Szkic pochodzi z 1987 roku.

2

   Ostatnio prasa doniosła o rządowym projekcie zbudowania parku rozrywkowego Draculi w lasach wokół średniowiecznego miasteczka Sighiąoara w Transylwanii. Celem miało być przede wszystkim ożywienie turystyki w Rumunii. Jednak projektowi sprzeciwili się ekolodzy i konserwatorzy zabytków (por. M. Słowakiewicz, Turystów wabi krew, „Gazeta Wyborcza” z 1 VIII2002).

3

1. Czamańska, Dracula. Wampir, tyran czy bohater?, Poznań 2003, s. 28.

4

¹ Autorka cytowanej monografii historycznej pisze: „Czy mógł istnieć jakiś wyraźny związek pomię

5

dzy wampirem Draculą z Transylwanii a hospodarami Wołoszczyzny? Zarówno Wlad Dracul, jak i Wład Palownik mieli w swoim życiu dość długi epizod siedmiogrodzki" (ibidem, s. 117).

6

Bulatović uważa, że szczególną rolę w szerzeniu złowrogiego wizerunku Wada IV odegrały „saskie pamflety, które publikowano w latach osiemdziesiątych XV wieku” (Dracula..., s. 304). Podobne prze-