Scan20005

piają dyskryminacje kobiet we wszystkich jej formach, oraz zgadzają się prowadzić, za pomocą wszelkich właściwych środków i bez zwłoki politykę likwidującą dyskryminację kobiet oraz w tym celu zobowiązują się dó podjęcia środków określonych w Pakcie. Podejmą też wszelkie stosowne środki, w tym ustawodawcze, celem zapewnienia pełnego rozwoju i awansu kobiet dla zagwarantowania im posiadania i korzystania z praw człowieka oraz podstawowych wolności na zasadzie równości z mężczyznami. ^Część II^> (artykuły 7-9) zawiera zobowiązania Państw - stron do zapewnienia kobietom równych z mężczyznami praw politycznych i obywatelskich. Państwa - strony podejmą środki celem likwidacji dyskryminacji kobiet w życiu politycznym i publicznym kraju (prawo do głosowania i wybieralności, prawo do uczestniczenia w kształtowaniu polityki rządu i jej realizacji oraz do zajmowania stanowisk publicznych i wykonywania funkcji publicznych, prawo do uczestniczenia w organizacjach pozarządowych i stowarzyszeniach zajmujących się życiem publicznym i politycznym). Podejmą też środki w celu zapewnienia kobietom możliwości reprezentowania swoich rządów na szczeblu międzynarodowym oraz uczestniczenia w pracach organizacji międzynarodowych. Zapewnią też kobietom równe prawa z mężczyznami w zakresie nabywania, zmiany lub zachowania obywatelstwa, oraz równe prawa w odniesieniu do obywatelstwa ichdzieci.

JCzęść III¹ odnosi się do praw ekonomicznych, społecznych i kulturalnych, które powinny zapewnić Państwa - strony wszystkim kobietom, bez dyskryminacji i na równych prawach z mężczyznami.) Dotyczy to praw w dziedzinie kształcenia, w dziedzinie zatrudnienia, w dziedzinie opieki zdrowotnej, w innych dziedzinach życia gospodarczego i społecznego, praw kobiet wiejskich. Przy omawianiu tych praw Konwencja wymienia szereg działań, które powinny podjąć Państwa - strony w celu ich real izacjijartykuły 10-14).

^Część IV^y (artykuły 15-16) określa prawa osobistej które Państwa — strony powinny zapewnić kobietom na równych prawach z mężczyznami. Są to równość z mężczyznami wobec prawa, taka sama zdolność prawna w sprawach cywilnych i możliwość jej wykonywania, równe prawa w zakresie umowy i zarządzania mieniem, także samo traktowanie przed sądami i trybunałami, równe prawa dotyczące swobody poruszania się i swobody wyboru miejsca zamieszkania lub pobytu oraz równe prawa w odniesieniu do małżeństwa i stosunków rodzinnych (prawo do zawierania związku małżeńskiego, prawo do swobodnego wyboru małżonka

i zawieranie małżeństwa za swą wolą i pełną zgodą, te same prawa i obowiązki w czasie trwania małżeństwa oraz w związku z Jego rozwiązaniem, te same prawa i obowiązki rodzicielskie i związane z rodziną itp.).

yTfartykuły 17-22) dotyczy kontroli międzynarodowej wyko-

nahia Paktu. W celu badania postępu w sferze stosowania Konwencji postano wionofutworzyć Komitet do Spraw Likwidacji i Dyskryminacji Ko-

- Juet,- składający się z 23';(początkowo 18) ekspertów wybieranych na okres (4 latj Państwa - strony podejmują się przedstawiać Sekretarzowi Generalnemu ONZ, w celu rozpatrzenia przez. Komitet, sprawozdania dotyczące środków ustawodawczych, sądowych, administracyjnych lub innych przyjętych przez nie dla wykonania Konwencji oraz osiągniętego postępu w tym zakresie. Sprawozdania te mogą wskazywać czynniki i trudności wpływające na stopień wykonywania zobowiązań, c rzęsę VT Iartykiily 23-30) zawiera postanowienia końcowe Paktu dotyczące podjęcia środków na szczeblu krajowym, mających na celu pełną realizację praw uznanych w Konwencji, otwarcia Konwencji do pod-. pisu dla wszystkich państw, podległość ratyfikacji, otwarcia Konwencji do przystąpienia, możliwości prośby o dokonanie rewizji konwencji, okresu jej wejścia w życie.

/Konwencja w sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Kobiet jest wiążącym traktatem międzynarodowym rodzącym prawa i obo- ] wiązki dla Państw - stron.]Weszła ona w życie 3.IX. 1981 roku. Polska ratyfikowała Konwencję 18.VIII.1980 roku z zastrzeżeniem co do arty- r

kulu 29 § 1, na mocy którego Polska nie uważa się za związaną jego postanowieniami (dotyczy to sporów na bazie Konwencji, które nie zostały rozwiązane w drodze negocjacji, poddania arbitrażowi lub przekazania " Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości).

c) Konwencja w sprawie Zakazu Stosowania Tortur

Traktowania alDo Karania (Nowy Jork, iu.Aii.iy»4j

Konwencja składa się ze wstępu i trzech części. Wstęp określa cele uchwalenia konwencji, powołując się przy tym na unormowania istniejących Już dokumentów międzynarodowych.

_c,fCzęść)I jartykuły 1-6) zawiera postąnoyyienia Konwencji o charąkte-rze merytorycznym. Szczegółowo wyjaśnia termin „tortury” i zobowiązuje Państwa - strony do podjęcia skutecznych środków ustawodawczych,