SchlegelS3

COOH kwas toluilowy

kwas hydroksy-

kwas benzoesowy

COOH

ó

hydroksy-

benzoesowy

OH

kwas pcotokalochowy kwas

wanilinowy

OCH,

Ryc. 14.15. Szlaki degradacji związków aromatycznych prowadzące do kwasu proto-

kat echowego

utrwalenia danego stanu lub skażenia wody pitnej. Wylew ropy naftowej na morzu stanowi bezpośrednie zagrożenie dla morskiej flory i fauny, lecz i w tym przypadku jest ona degradowana przez bakterie. Mogą jednakże pozostawać długołańcuchowe alkany, poiiaromatyczne węglowodory oraz mieszaniny asfaltopodobne. które przez długi czas opierają się biologicznej degradacji.

Beztlenowy rozkład węglowodorów aromatycznych. We wstępnych etapach rozszczepienia pierścienia aromatycznego bierze udział tlen cząsteczkowy. Sądzono więc. Ze benzen, kwas benzoesowy, kwas 4-hyd-roksybenzoesowy i wiele innych związków musi być opornych na beztlenową degradację. Okazało się to jednak nieprawdziwe. Fenol, a także kwas benzoesowy, czy nawet alkohol benzylowy są atakowane również w warunkach beztlenowych. Warunkiem jest obecność takich akceptorów wodom, jak azotan, siarczan. C0₂, które pozwalają na oddychanie beztlenowe, lub dostęp światła. Stwierdzenie to wynika z badań z mieszanymi populacjami lub zdefiniowanymi kulturami mieszanymi, jak również z kilkoma ostatnio wyizolowanymi bakteriami. Z drugiej strony, wiedza dotycząca przemian enzymatycznych poszczególnych etapów degradacji jest szczątkowa bądź w ogóle nie istnieje. Już w 1932 r. Van Niel w swoich badaniach wyizolował Rhodopseudomonas

533