skanuj0016

Dla porównania zestawmy teraz reakcje kationów grupy 2A z NHyHjO:

Dobrze zdysocjowanemu Hg(NOj)₂ odpowiada reakcja:

/^H8X

2 Hg² * + NO3" + 4 NI I₃aq + 11₂0 2 O NH₂N0₃ + 3 NH₄

Hg__

bi3ły osad

Dobrze rozpuszczalny, ale bardzo słabo zdysocjowany HgCI₂ reaguje następująco:

HgCl₂ + 2NH,aq ^ IHgNHJCl + NH/ + Cl"

biały

Reakcje te formalnie przypominają zachowanie soli Ilg₂²*, ale oczywiście nie są to reakcje dysproporcjonowania (nie tworzy się czarny osad wolnej rtęci).

Jony Bi³' pod wpływem roztworów amoniaku, strącają biały bezpostaciowy osad mieszaniny hydroksosoli i wodorotlenku:

Bi⁵* + 3 NH_}aq + 3 H₂0 2 Bi(OH), + 3 NH/

biały

Jony Cu²' pod wpływem rozcieńczonych roztworów NHjaq. wytrącają zielonawy osad hydroksosoli, np. dla CuS0₄ możemy zapisać dwa etapy:

Cu²* + NH₃aq + H₂0 £ (CuOH)^f + NH₄‘

2 (CuOH)* + S0₄²“ 2 fCuCmsa

zielonawy

Przy wyższych stężeniach NHjaq pojawia się rozpuszczalny intensywnie niebieski kompleks:

(CuCmSOi * 8 NI I₃aq 2 2 [Cu(NHj),]²* + 2 IIO" + SO,²‘

ciemnoniebieski

Pamiętając o stechiometrii, dodajemy trzy powyższe reakcje otrzymując prosty zapis kompleksowania jonów Cu² amoniakiem:

Cu²' + 4 NH,aq ^ [CufNH^]²*

cicmnonicbKSkj

Powstawanie rozpuszczalnego, ale bezbarwnego kompleksu, ma miejsce w przypadku jonów Cd³*. Możemy to zapisać w dwu etapach:

l" Cd^J* + 2NH,aq + 2H₂0 C CdfOH), + 2 NIV

biały

Po dodaniu nadmiaru NH₃aq, osad rozpuszcza się:

2° CdfOH), + 4 NH,aq £ [Cd(NH₃)₄]²‘+ 2 HO'

bezbarwny

Mówiąc o jonach podgrupy 2B należy pamiętać, że w całym badanym zakresie pM (od stężonego MCI aż do 6M KOM), aniony As()₂ i AsOv nie wytrącają się. Możemy to zapisać następująco:

Dodajemy nadmiar mocnego kwasu (stęż.HCl):

As0₂‘ + H‘ ^ HAs0₂    rozpuszczalny

As0₄³~ + 31 r £ M₃As0₄    rozpuszczalny

Dodajemy nadmiar mocnej zasady (6M roztwór KOH):

As0₂ + MO ^ x    rozpuszczalny

As0₄'‘ + HO ^ x    rozpuszczalny

Pozostałe kationy: Sn³*, Sn⁴', Sb³’ i Sb⁵‘, a ściślej mówiąc ich kompleksy chlorkowe, tworzą pod wpływem silnych zasad osady wodorotlenków. (Kationy na (IV) i (V) stopniu utlenienia, ulegają hydratacji lub kompleksowaniu, aby zmniejszyć oddziaływania elektrostatyczne z dipolami H₂0). Przy dalszym wzroście pM, wodorotlenki rozpuszczają się - są amfoteryczne.

Jeżeli będziemy działać amoniakiem na jony podgrupy 2B, to będą się jedynie strącać wodorotlenki. Środowisko amoniaku jest zbyt słabo alkaliczne.

31