skanuj0194 [1600x1200]

_ linii. Ponadto w ICP próbka ulega w znacznym stopniu jonizacji w widmie widoczne są intensywne linie jonowe wielu pierwiastków, rodczas gdy MIP i DCP dają widmo zbliżone do łukowego, z przewagą mii atomowych.

Techniki plazmowe, a szczególnie ICP, mają wiele zalet, które orawiają, ze cieszą się one dużym zainteresowaniem analityków. Tech-nkami tymi można oznaczać równocześnie ponad 70 pierwiastków w szerokim zakresie stężeń (zakres prostoliniowości wskazań wynosi 4—5 rzędów wielkości).

Granica wykrywalności dla większości pierwiastków leży w zakresie 11—10 ppb (ppb — część na miliard). Pozwala to w wielu wypadkach zniknąć zarówno zatężania, jak i rozcieńczania próbek, co często jest ‘.onieczne w innych metodach, jak też równocześnie oznaczyć składniki główne i śladowe próbki.

W porównaniu do innych metod spektrometrii atomowej, interferencje związane z wpływem matrycy są tutaj znacznie mniejsze, a precyzja jest rzędu 1—2%.

Palnik

Ryc. S.13. Schemat spektrometru emisyjnego ICP.

Znaczną przeszkodą w rozpowszechnieniu aparatów ICP (ryc. 8.13) jest ich bardzo wysoka cena oraz znaczny koszt eksploatacji, związany z dużym zużyciem argonu specjalnej czystości i dużym zużyciem energii elektrycznej. Z tych względów metody plazmowe wykorzystywane są głównie w laboratoriach wykonujących seryjne analizy komercyjne.

173