skany011

Tarcznik paprotkowiec

Pinnaspis aspidistrae

Systematyka:

Pluskwiaki równoskrzydłe (Homoptera), rodzina tarcznikowate (Diaspididae) Występowanie i rośliny żywicielskie:

Występuje często w ciepłych strefach klimatycznych. W warunkach Polskich w większych nasileniach jedynie w uprawach szklarniowych. Spotykany na dolnej stronie liści paproci a także palm i storczyków.

Opis:

Tarczki samic kształtu gruszkowatego, spłaszczone, żółtobrunatne, długości 1,8 do 2,5 mm. U tego gatunku osłonki larw przeobrażających się w samce zawsze dobrze widoczne i liczne. Są bardzo małe, wydłużone i śnieżnobiałe. W niesprzyjających warunkach szkodnik chowa się pod osłoną tarczki, szczelnie przylegającej do powierzchni rośliny.

Szkodliwość:

Żerują na pędach i liściach, nakłuwają tkanki rośliny. Larwy i samice są przytwierdzone do rośliny kłujką wbitą w tkankę. W miejscach wysysania soków powstają odbarwienia i przebarwienia. Często rośliny tracą liście i usychają.

Rozwój i objawy żerowania:

Samice składają jaja pod tarczką i giną. Wylęgłe larwy w ciągu kilku pierwszych godzin życia są bardzo ruchliwe. W tym czasie umiejscawiają się na roślinie żywicielskiej i przytwierdzają się kłujką. W tym czasie tracą oczy, czułki i nogi, a w miarę wzrostu na ich grzbietowej stronie tworzy się coraz większa tarczka ze zrzucanych kolejno wylinek i wydzielin gruczołów. Pewna częśc larw zachowuje oczy, czułki i nogi z czasem wytwarza 1 parę skrzydeł przekształcając się w samce. Samce są nieliczne i żyją bardzo krótko. W miejscach żerowania widoczne są plamy po nakłuciach.

Przy silnym występowaniu tworzy się na liściach warstewka rosy miodowej.

Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:

-    Usuwać silnie porażone liście.

-    Przy masowym wystąpieniu spryskiwać powierzchnię roślin preparatami zawierającymi olej parafinowy.

-    W przypadku pojedynczego wystąpienia szkodnika można zdejmować go mechanicznie np. szczoteczką do zębów i miejsca po oderwaniu smarować olejem co doprowadzi do uduszenia larw.