Skan8

- 60 -

wołany zmianami w różnych tkankach i narządach. Poszczególne objawy są niespecyficzne dla promieniowania, t.zn. mogą być wywołane także innymi czynnikami. Jednakże występowanie tych zmian w całym zespole o charakterystycznym przebiegu może świadczyć, że mamy do czynienia z ostrą chorobą popromienną. Biorąc pod uwagę chronologię występowania objawów, jak również ich natężenie w czasie, można wyodrębnić następujące fazy ostrej choroby popromiennej:

-    faza wstępna zwana także fazą zwiastunów lub prodromów,

-    okres utajenia,

-    główna faza choroby popromiennej,

-    śmierć lub okres zdrowienia (stanowiące zakończenie głównej fa

Tablica 6

zy chorobowej; .

50/30

Dawki L D

wyrażone w rentgenach (R)

człowiek	400*100	królik	750-820
małpa	500-600	mysz	450-650
osioł	780	żaba	700
Świnia	350-420	żółw	1500
koza	350	ślimak	8000-20
kura	600-1000	nietoperz	15000
świnka	175-490	Drosofila	80000
morska
szczur	590-970	pantofelek	300 000
		Bakteria
		Micrococcus
		radiodurans	700 000

W kilka lub kilkanaście godzin po napromieniowaniu dawką LD^q

występuje okres zwiastunów choroby popromiennej. Do nich zaliczamy brak łaknienia, nudności, wymioty oraz uczucie zmęczenia. Po pewnym czasie objawy fazy wstępnej ustępują, a choroba popromienna wchodzi w okres bezobjawowy, zwany okresem utajenia. W tym okresie potęgują się skrycie pierwotne uszkodzenia chemiczne i ko- • mórkowe oraz dochodzi do uszkodzeń narządów. Mechanizmy naprawcze organizmu nie są w stanie usunąć powstałych szkód.

Po około 2-3 tygodniach od chwili ekspozycji występuje główna faza~choi Oby popromiennej, kozpoczyna się ona nudnościami, wymiotami, zapaleniem gardła, biegunkami - często krwawymi i gorączką. Wkrótce dochodzi do ogólnego wyniszczenia i śmierci (u około połowy liczby eksponowanych osobników) . Jej przyczyną są najczęściej krwotoki oraz wyczerpanie układu krwiotwórczego (tj. szpi-