str15

Modele wychowania roidiial piąty

waty się nowe ruchy, dzięki którym podmiot zastąpiła solidarność mająca na celu wprowadzenie nowego rozsądku. Powstały ruchy pokojowe, ekologiczne i kobiece mające uwolnić od zagrożeń i urzeczywistnić równouprawnienie.

Dzisiaj musimy zapytać, co w tych prądach i ruchach pozostało z idei emancypacji. Czy emancypacja, która wystąpiła przeciwko społeczeństwu, aby wnieść więcej rozsądku do świata, coś osiągnęła? Czy mamy bardziej sprawiedliwy świat, w którym ludzie nie cierpią uciskani przez irracjonalną władzę? Czy mamy bardziej pokojowy świat? Czy może nadal żyjemy w najgorszym ze wszystkich światów, który trzeba radykalnie i bezkompromisowo zmienić? Czy emancypacja faktycznie dała nam to, czego chcieliśmy, o co zawsze wołaliśmy: więcej podmiotowości i wolności? Więcej odpowiedzialnej świadomości? Czy musimy teraz za to zapłacić? Czy emancypacja otworzyła nam oczy na wolność nowego pokolenia w nowej wspólnocie: w jedności idei Zachodu? W społeczeństwie, które mówi, że to, co w jednej rzeczywistości stanowi różnorodność, w rzeczywistości przeciwnej jest utopią jedności? Czy też lepiej się wystrzegać takich myśli, bo same są ideologią? Poza tym czy nie musimy się dziś uwolnić od innych rzeczy, od konsumpcji, od świadomości technicznej? Od świadomości, która prowadzi nasz świat pod względem ekologicznym coraz bardziej w kierunku przepaści?

Dla pedagogiki, szczególnie pedagogiki emancypacyjnej, która chce wychowywać do świadomości krytycznej i wierzy w utopie oraz wizje, są to pytania, na które trzeba znaleźć odpowiedź.

KONTEKSTY

Oto gra, która powinna ożywić barwny obraz współczesnej idei emancypacji poprzez przedstawienie fikcyjnych wypowiedzi reprezentatywnych dla niektórych grup społecznych. Podobieństwa z rzeczywistymi wypowiedziami są przypadkowe!

(Być może nie ma żadnych przypadków!).

Krytyk, który w ciągu swego żyda stał się cynikiem: 0 emancypacji mówią jedynie a, którzy mogą sobie pozwolić na taki luksus.

Kobieta aktywna politycznie, dla której najważniejsze jest zaangażowanie: Urzeczywistnić emancypację oznacza pokonać zdumienie, nie oznacza jednak gadania o wolności i samostanowieniu, ale ich bezkompromisowe przeżywanie.

Moralista unoszący w górę palec wskazujący: Dopóki mówisz o emancypacji, dopóty nie ciągnie cię do złych czynów. A więc mów o tym tak długo, jak możesz, w różnych odmianach.

Intelektualistka, której myślenie nie boli: Emancypacja jest urzeczywistnieniem prawa do subiektywności. Jest jego politycznym ucieleśnieniem i stanem obecnym historii.

Pesymista, któremu się wydaje, że ma ogólny pogląd: Emancypacja niczemu nie służy. Jeśli się ją raz osiągnie, atrakcyjne staje się jej przeciwieństwo. Prawdziwym szczęściem jest iluzja.

Optymistka, która się nie poddaje: Idea emancypacji utrzymuje nas wszystkich przy życiu, kiedy wędrujemy z jednej klatki do drugiej.

Tolerancyjny, który myśli o granicach: Rozpiętość pluralizmu emancypacji jest podobnie nieskończona jak normalność. Jest jedynie ograniczona przemocą.

Wrażliwa, która po raz pierwszy zabiera głos: Tylko milcząca większość mówi, ile emancypacji jeszcze potrzeba.

Człowiek z pokolenia ‘68, który marzy o przeszłości: Stanowiska powodują, że jesteśmy aroganccy. Przede wszystkim polityczne. Jeśli chce się przezwyciężyć arogancję emancypacją, trzeba usunąć pozycje.

Artystka: Jako dzieci zawsze marzyliśmy o zabawkach, których nie mieliśmy. Podobnie jest z emancypacją.

Specjalista od medytacji: Prawdziwą emancypację znajdziesz jedynie w harmonii z samym sobą. Wejdź w siebie i ją znajdź!

Ezoteryk: Emancypacja jest tęsknotą za paraczułością.