WSP J POLN254272

Bibliografii

599

a także Polacy z Bośni w latach trzydziestych. Jeśli w miejscach osiedlenia nie byli asy mil o w ani przez Chorwatów, często mieszali się z Czechami i Ukraińcami. Ci. którzy zachowali świadomość polską (1000 osób), repatriowali się po wojnie wraz z „Bośniakami” do Polski.

W kilkutysięcznej wsi Ostojićevo w Wojwodinie fenomen etniczno-języ-kowy stanowi kilkusetosobowa zwarta grupa polskojęzycznych mieszkańców wsi uważających się za Słowaków. Ich przodkowie przybyli tu w latach trzydziestych i w czterdziestych XIX wieku z Wisły. Świetnie na użytek domowy zachowany dialekt śląski oraz żywy kontakt ze starą „małą ojczyzną” harmonijnie koegzystuje z wykształconą w tej grupie przez pastorów i nauczycieli słowackich ideologiczną więzią ze słowaćkoicią.

Intensywny proces akulturacji, wzmocniony małżeństwami mieszanymi oraz migracjami wewnętrznymi, masową jugosłowiańską emigracją zarobkową na Zachód i wreszcie tysiące uciekinierów podczas wojny domowej w Bośni w latach dziewięćdziesiątych sprawiły, że na naszych oczach kończy się historia Polaków na ziemiach południowosłowiańskich.

Bibliografia

Czamańska Ilona. 1996, Maldauta i Wołoszczyzna wobec Polski, Węgier i Turcji w XIV > XVwieku, Poznań.

D e b o v e a n u Hiena, 1971, Polski gwara Górali bukowińskich w Rumunii, Wrocław.

D r 1 j a t a Duśan, 1985. Kolonizacija i iivoi Poliaki u jugoslowenskim zcmljama, Belgrad. Drljaća Duśan. 1992. Tułaczka bośniackich Bukowińców w ostatnim pięćdziesięcioleciu, w: Kazimierz Feleszko, Jerzy Molas (red.), Bukownu. Wspólnota kultur i języków. Warszawa.

F ciesz ko Kazimierz. 1991, Język polski na Bukowinie. Zarys problematyki, w; Studia nad polszczyzny kresowy, t. VI.

Gogolewski Stanisław. 1972, Polska gwara wsi Kaczyki w Rumunii, Wrocław.

J e r k o v i ć han, 1969, Gawr Poljaka u Ostojićevu, Priśtina.

Linia Elcna, 1974, Wyrazy polskiego pochodzenia w języku rumuńskim, Wrocław.

W i 11 a u m e Małgorzata, 1981, Polacy w Rumunii. Lublin.