zagadnienia egzaminacyjne z teorii literatury (55)

pairry jia x.ic /. pewnego .oddalenia. dostrzega już ich całośc. Może dokonywać uogólniających, interpretacji ^—Rozróżnięrlj2 tę dolezą. Także powieści styijżow^yćnlła^entulę': pasaęiaik wspomiiienią >wt2~żgoofógarie.-^il<^^olska^r^e“śprojaŚTdzwojavvn pomieści w pierwszej osobie wyposażonej w wielu^anTrtoret^Fwkdć •punktów uidżróiaTPó^leść; młodopolska -trakrowana lawet jako dokument'osobiso^nie-jk^ljkirTiulkowywaJa sie bezpośrednio schematom wyząaroą skazana była pa podstawie przyjednppci^cteyvńęzności.

Powstaje jeszcze możliwość nasrepirjąca: utwory w pierwszej osobie w których mimetyzm fo^hri^ nieistotny w Których wybrany sposób narracji nie służy maskowaniu czy tuszowaniu elementów powieściowych. Temu właśnie typowi powieści w pierwszej osobie dmie by!o9 rozwinąć się w prozie nowszej w której zresza najbardziej interesująca jest chyba stylizacja na opowiadanie ustne. Jego zapowiedzi występują; już w prnzic młodopolskiej. Powieść taka w okresie Młodej Polski wywodzi się bądź z powieści dziennika bądź z powieści - pamiętnika. Charakterystyczny jest tez fakt że wiaśnic utwory zapowiadaja. tzw. Powieść psychologiczną okresu międzywojennego.

/.amschamc stylizacji r.a autentyk świadczy c załamaniu się DaturalisTyczncj koncepcji powieści - dokumentu koncepcji która dla rozwoju młodopolskiej prozy w pierwszej osobie miała decydujące znaczenie.

■*:Baćhtin

Język w powieści riic tylke -przedstawa lecz jam także śluzy ża przedmiot pr/ńdśtnwiauia. Słowo powieściowe" ’ jest zawsze samokrytycznc. Powieść opowiada nic tylko o zewnętraayćlTpbypaHkaćb i pi^gócrićJTdućhowych swych bohaterów opowiada także o tym jak oni werbalizują swoje doświadczenia jakim językiem ó nich mówią i myślą w jakich kategoriach językowych ujmują świat W konsekwencji język, jest nic "tylko materią w której realizuje się narracja jest także jednym z jej przedmiotów. Wszelkie opowiadanie jest z konieczności' również opowiadaniem o słownej aktywności bohaterów. Tnidno więc sobie wyobrazić powieść która ograniczałaby się do mowy narratora nic robiąc takich czy innych ustępstw na rzecz idicńektów postaci Owo ..cudze słowo” któremu Bachtin poświęcił tyle miejsca jest więc jednym z elementów koniecznych w powieści