zeszyt ćwicz str5

Pod nieodpartym urokiem bohatera ca s. 60-67

© Przeczytaj tekst, a następnie wykonaj odnoszące się

do niego polecenia.

Dzień dobry, Aniu!

Tak zaczynam, bo nie mogę przecież napisać „kochana", ani „droga", a jakoś muszę zacząć. W pierwszym liście powinnam chyba napisać Ci o sobie i swojej rodzinie, żebyś wiedziała, jaka jestem i jakie jest moje otoczenie. Właściwie, to chciałam pojechać do Ciebie w zeszłą niedzielę, wtedy kiedy jechała Małgosia z rodzicami, ale nic z tego nie wyszło. Mój tata sprzeciwił się kategorycznie, nawet nie próbowałam prosić, bo na tatę nie ma mocnych. Gdyby mój Tata był młodzieżą, mówiłoby się o Nim, że jest uparty i krnąbrny. Ponieważ jest dorosły, mówi się o nim, że ma charakter. Ten charakter odziedziczył po Tacie mój brat, Jasiek, on właśnie jest uparty i krnąbrny. Co jeszcze mogę dorzucić do opisu taty? Ze wszystkich dni tygodnia najbardziej lubi niedzielę, ponieważ w niedzielę nie chodzi do pracy, tylko ogląda program telewizyjny i cały dzień pije kawę. To wydaje mi się sprzeczne z jego przekonaniem, które i w nas usiłuje wpoić, że praca jest sensem życia i największą przyjemnością, że każdy powinien traktować ją poważnie i z szacunkiem, jak gdyby była ciocią, która przyjechała z wizytą. Ja tam wiem, że ciocia przyjeżdżająca z wizytą potrafi stać się dopustem bożym i obawiam się, że z pracą rzecz ma się podobnie. W każdym razie tata siedzący sobie w fotelu, pijący kawę i patrzący w telewizor jest najcudowniejszym leniem, jakiego znam.

Nasza Mama jest gospodarna, oszczędna, pogodna i skromna. Posiada jeszcze kilka równie wstrząsających cech, ale te, które wymieniłam, są chyba najgorsze, przynajmniej dla mnie. Według „opinii publicznej" Mama powinna stanowić dla mnie wzór. Obawiam się jednak, że pomimo najszczerszych starań pozostanę na zawsze tylko Jej nędzną imitacją, a w tej chwili to nawet do nędznej imitacji jest mi bardzo daleko. Z rozpaczą myślę o moim przyszłym życiu, które ma upłynąć pod hasłem: „PRACA, SKROMNOŚĆ, OSZCZĘDNOŚĆ!". Będzie to chyba najnudniejsze życie, jakie potrafię sobie wyobrazić. A moja Mama, choć to zdumiewające i nieprawdopodobne, wygląda na osobę zadowoloną. Może dlatego, że jest ładna. Myślę, że gdybym i ja była tak ładna jak Mama, też nie chodziłabym nadęta (a chodzę!), wściekła i nie obrażałabym się o byle głupstwo.

Jasiek jest podobny do Mamy. A ja jestem podobna do jednej kobiety, która sprzedaje kwiaty na bazarze, niedaleko naszego domu. Ta kobieta z kolei podobna jest do pieczarki. Obydwie jesteśmy okrągłe, przysadziste i bardzo jasne. Nie wyobrażam sobie, żeby któryś z reżyserów chciał nakręcić film fabularny z pieczarką w roli głównej. Z tego względu nie chcę zostać aktorką filmową, chociaż chciałabym, gdybym posiadała tak zwane warunki. Razem z Jaśkiem mamy już blisko trzydzieści lat, jesteśmy więc w zasadzie dojrzałym człowiekiem. Jasiek ma prawie piętnaście lat i ja mam prawie piętnaście, pech bowiem chciał, że urodziliśmy się bliźniętami. Brat bliźniak jest bardzo uciążliwy. Wuj Tomasz jest bratem mojej mamy, ale nie bliźniakiem i pewnie dlatego mama i wuj są do siebie tak bardzo przywiązani. Z bliźniakiem to się kompletnie nie udaje.

Na szczęście mam jeszcze Siostrę. To znaczy na szczęście dla mnie, bo nie jestem wcale taka pewna, czy to, co jest szczęściem dla mnie, jest również szczęściem dla mojej Siostry. Moja Siostra jest teraz chora i będzie musiała bardzo długo leżeć w łóżku. Zdała maturę w ubiegłym roku i nie dostała się na filologię polską. Oblała na ustnym historię, czy to nie żałosne? Potknęła się o Władysława Łokietka i uważa, że powinno się go w ogóle skreślić jako króla.

Mieszkamy na osiedlu, które składa się z kilkunastu zupełnie takich samych domów [...]. Różni są tylko ludzie, którzy mieszkają dokoła nas. Najbardziej lubię panią Szpulek,

5. Czas na powtórzenie

35