ZZL Golnau2a

•    świadectw szkolnych,

•    dyplomów ukończenia uczelni,

•    dyplomów ukończenia kursów,

•    książeczki zdrowia,

•    badań lekarskich,

•    książeczki wojskowej,

•    zdjęć kandydata.

Nadesłanie dokumentów należy traktować jako pozytywnąj>dpowiedż kandydatów),** przedstawioną ofertę pracy. Dlatego plerwszyrnetapem selekcjijest najaęśj;i_ęj_anaHz^l ^Rumentów dostarczonych przez kandydatów. Metoda ta ma wiele zalet. Przede wszystjjj jest ona relatywnie tania zarówno dla pracodawcy, jak i dla kandydatów. Ponadto, analiza doi kumentów nie wymaga bezpośredniego udziału kandydatów i dlatego może być przeprosi dzana w dowolnym czasie, na przykład w okresie mniejszego obciążenia pracą osób zajmujących się selekcją. Jednak nafeży pamiętać, że kandydaci nie zawsze starają się rzetelnlef^I mułować informacje zawarte w sporządzanych przez siebie dokumentach. Bywają one K pełne lub zafałszowane. Dlatego konieczne jest ich uzupełnianie i weryfikowanie w znaarE większym stopniu, niż przy wykorzystywaniiilnnych metod selekcji.' *

Dokumentami, którym kandydat poświęca najwięcej czasu, są życiorys i list motywach ny, przy <^yn\ iycio}ysl(Curriculurn Vitae - CV, rósume) jest dokumentem podstawowym;: gdyż zawiera szereg informacji, które kandydat uznaje za najważniejsze - najlepiej obrazuj?, ce jego sylwetkę. Dokument ten nie może być zbyt obszerny - powinien liczyć jedną lub dwie strony formatu A4. Osoby z bardzo bogatym doświadczeniem zawodowym powinny więc zredukować liczbę ujętych w nim informacji.

Istnieją dwa rodzaje życiorysów: anglosaski i francuski. Życiorys anglosaski pisany jest na’i komputerze i ma ustrukturalizowany charakter, czyli zawiera ściśle określone informac|e w określonej kolejności. Ten rodzaj życiorysu jest powszechnie stosowany w Polsce. Życfa rys francuski natomiast jest pisany odręcznie. W przypadku tego życiorysu struktura ma znaczenie drugorzędne. Wymagają go pracodawcy, którzy w procesie selekcji kandydatów stasują wspomnianą już grafologię. Jeżeli kandydat nie wie, jaki rodzaj życiorysu preferuje pracodawca, powinien zastosować CV anglosaskie. Życiorys francuski należy sporządzić jedynie wtedy, gdy pracodawca wyraźnie o to prosi w treści oferty pracy.

Można wyróżnić trzy typy życiorysów anglosaskich: chronologiczne, funkcjonalne i mieszane. Życiorys chronologiczny charakteryzuje się tym, że fakty dotyczące wykształcenia i doświadczenia zawodowego kandydata są przedstawione z zachowaniem ich kolejnośd, ] przy czym jest to kolejność odwrócona. Należy również podać daty rozpoczęcia i zakończę-nia edukacji i pracy. Ten typ jest najczęściej stosowany w praktyce, ponieważ najpełniej przedstawia przeszłość kandydata. W życiorysie funkcjonalnym kandydat koncentruje uwagę na swoich umiejętnościach potwierdzonych przez praktykę zawodową. Informacje są tu przedstawiane w formie bloków tematycznych. Kolejność ujęcia tych bloków wynika ze stopnia ich związku ze stanowiskiem, o które ubiega się kandydat. Mogą to być na przykład