Łódź20

42 KASPER TWARDOWSKI

Póki czas kwitnie, moja piękna młodzi, uwodź twoję Łódź z nieszczęsnej powodzi, bo twoje lata, lata niewściągnione,

350 lecą złej żądzy kosą powątlone.

Uwodź ją, proszę, a uwodź koniecznie, boć jej zapewne przyjdzie zginąć wiecznie.

Cum mit, non potest, guia cum potuit, nolu<i>t. Per malum velle perdidit bonum posse.

SC^cAug[ustinus3

■i ‘    . •'„

Ucieszna młodzi, złam w czas złe nałogi, a z złamaniem ich nie wdaj się w odłogi.

355 Kto dziś ma trudność przełamać swąwolą, ten co dzień w większą wdaje się niewolą.

Dźwiga czartowski tłomok po próżnicy, czart go prowadzi na żelaznej smyczy: podczas mu rzkomo wodzy kęs popuści,

360 lecz się do Boga wrócić nie dopuści.

Przez zakamiałe serce, złym stwardziałe, brzydkie aniołom, grzechem zaśmierdziałe, • w piekło go pędzi, oczy mu związawszy, bindą złej żądze mocno skrępowawszy.

365 Biczem go z tyłu płomienistym siecze:

„Postępuj - prawi - przeklęty człowiecze!

I co ma głosu, z piersi go dobywa, a urągając, tę mu piosnkę śpiewa:

Gdy chcesz, nie możesz, bo gdyś mógł, nie dbałeś; przez złą swąwolą dobrej postradałeś”.

Ucieszna młodzi, łam w czas złe nałogi, a z złamaniem ich nie wdaj się w odłogi. 2; o¹ ‘i

„Gdyś mógł żyć skromno, nie chciałeś, nędzniku, 370 brzydki mnie, Złego Pana, robotniku.

(Hium et reges simul et beat<a>s perdidit urbes.

Pieśń czwarta

yirtutem posuere dei sudore parandam.

■ ■ ■ ■    f    :-s> ,-<s>i (. --i i    •>'**• ^r

,m Ucieszna młodzi, chroń się próżnowania, chcesz-li ujść serca twego uwikłania.

Wrzącego miodu niedźwiedź nie kosztuje, lecz gdy ostydnie, ozór nań gotuje -do zabawnego przystęp trudny złemu,

Wili próżnujący zaś łatwy łup onemu.

Gniazdo, w którym się lęże złość wszelaka, jest próżnowanie. Stąd pociecha jaka?

Kwiat twych łat więdnie, a czas darmo płynie, hańba, nie honor, pewnie cię nie minie:

Wir. nakład daremny, nadzieja do tego twych płonna, zguba i ciebie samego.

Za laty będziesz sam siebie żałować, na rozum głupi próżno już styskować. Ucieszna młodzi, strzeż się próżnowania,

Wid chce<sz-łi> ujść serca twego uwikłania.

Pieśń piąta

..... . . *•.

W udulescentia duplex est incendium roluptatis. Qui amat periculum, peribit in illo.

Ucieszna młodzi, sumnienia całości strzeż jak najlepiej, nie dufaj krewkości. Łódź twa niech mija, jak nadalej może, Syrtes z Charybdy. Bóg ci dopomoże! wir. Biesiadę kożdą miej za Syrtes sobie, nieostrożnego pożyrając w sobie.

Płeć biała - Cyrces, która częstowała a trunkiem ludzie w bydło obracała.