0000010 (14)

Urazowe uszkodzenia narządu ruchu

Ryc. 197. Tylne zwichnięcie biodra ze złamaniem panewki: a — stan przed zabiegiem; b — stan po odsłonięciu głowy; c — wydzielenie odłamanej części panewki; d — stan po nastawieniu (szkic zdjęcia rtg; e — odłamany fragment po nastawieniu.

nie na miejsce, dbając o nieodłuszczenie jego szypuły i po dokładnym dostosowaniu do ubytku, przytwierdza 1—2 śrubkami wprowadzonymi skośnie w część nie odłamaną.

Drobne odłamki usuwa się.

Jeżeli istnieje wskazanie do rewizji panewki (drobne 1'ragmenty głowy lub panewki), wyważa się głowę kości udowej z panewki przed odprowadzeniem na miejsce części odłamanej.

Po odtworzeniu ciągłości odciętych rotatorów zewnętrznych i rozścięgna mięśnia pośladkowego wielkiego oraz po zeszyciu powięzi i skóry, podwiesza się kończynę w wyciągu bezpośrednim w takim ustawieniu, w którym odłamana część panewki nie będzie poddana osiowemu naciskowi kończyny, zależnie od solidności zespolenia, na 6—10 tygodni.

Ćwiczenia mięśni wskazane są w miarę niebolesności jak najrychlej po zabiegu.

Zamiast wyciągu bezpośredniego można unieruchomić kończynę w opatrunku gipsowym sięgającym od łuku żebrowego do szpary stawu kolanowego (na poziomie kolana gips winien zabezpieczać kończynę od ruchów obrotowych), na okres 6—10 tygodni. Poruszanie się o kulach bez obciążenia kończyny może chory rozpocząć w najbliższych dniach po zabiegu.

h. Zastarzałe zwichnięcie biodra ku tyłowi z odłamaniem krawędzi panewki

Technika zabiegu. W przypadkach zastarzałych zabieg jest trudniejszy, gdyż odłamana część panewki zrosła się z otoczeniem, zaś sama panewka wypełniła się kostniejącym krwiakiem, zrośniętym z przednią blaszką torebki. Mięśnie przywodzące i skręcające udo ku zewnątrz są przykurczone, w związku z czym doraźne nastawienie zwichnięcia nie jest możliwe.

W takich przypadkach odsłania się głowę kości udowej w sposób opisany powyżej i mobilizuje odłamaną część, nie przerywając, o ile możliwe, jej połączenia z torebką stawową.

Jeżeli odłamana część panewki przyrosła pod mięśniami skręcającymi udo na zewnątrz, odcina się te mięśnie od krętarza większego, zaopatruje jedwabiem i odchyla ku tyłowi i dołowi.

Następnie skręca się udo maksymalnie ku wewnątrz i opróżnia panewkę z mas kostnych i tkanki bliznowatej. Jeżeli dostęp do panewki od tyłu jest niewystarczający, odcina się w przednim odcinku rany roz-ścięgno mięśnia pośladkowego wielkiego oraz przyczepy mięśnia poślad-