192

192

Rys. 2.83. Zakończenie izolacji przeciwwilgociowej tarasu przy progu drzwi tarasowych (opis w tekście)

2.13.3. Dylatacje tarasów

Zasady kształtowania przerw dylatacyjnych w tarasach są bardzo podobne jak dla dachów płaskich, jednak wykazują najwięcej przypadków przecieków. Najczęstszym błędem powodującym przecieki jest stosowanie takich samych rozwiązań dylatacji tarasów z nawierzchniami ziemnymi jak z nawierzchniami twardymi pomimo zupełnie innego oddziaływania wody na te konstrukcje. Przy nawierzchniach twardych mamy bowiem przypadek swobodnego odpływu wody o minimalnym spiętrzeniu, natomiast przy nawierzchniach ziemnych (również w przypadku ogrodów na dachach) mogą występować okresowe spiętrzenia wody wywołujące parcie hydrostatyczne. Rys. 2.84 i 2.85 przedstawiają zasady prawidłowego ukształtowania dylatacji tarasów.

Przy projektowaniu dylatacji przy uskoku budynku w pionie (a tak zazwyczaj przy tarasach bywa) należy zachować następujące zasady:

przepona izolacyjna wywijana na część pionową budynku musi być klejona do konstrukcji podlegającej wspólnym ruchom,

należy zwrócić uwagę na obróbki otworów wejściowych na taras, muszą one być tak skonstruowane, ażeby nie przecinały wywiniętej izolacji.

Powyższe zasady ilustrują rys. 2.86 i 2.87.