287 tif

7.3. UKŁADY UZIOMOWE STACJI

spadku potencjału. Z tych względów wykonuje się dodatkowy uziom, nie połączony z uziomem stacji, ułożony w odległości ok. 1 m od ogrodzenia, na głębokości 0,5-h0,6 m, połączony z ogrodzeniem. Zapewnia to bardzo znaczne zmniejszenie wartości napięć dotykowych występujących na ogrodzeniu.

W stacjach zlokalizowanych na terenach o bardzo dużych rezystywnoś-ciach gruntu, w których nie można uzyskać wymaganej rezystancji uziemienia, można zastosować rozwiązanie z uziomami zewnętrznymi wykonanymi poza terenem stacji, w miejscach o stosunkowo niewielkiej rezystywności gruntu. Teren uziomu zewnętrznego powinien być niedostępny dla osób postronnych i zwierząt (ogrodzony). Uziom zewnętrzny łączy się z uziomem stacji dwoma przewodami ułożonymi w ziemi lub, aby zmniejszyć napięcia krokowe, jednożyłowymi kablami o napięciu znamionowym nie mniejszym niż spodziewane napięcie uziomu. Rozwiązania takie są stosowane wyjątkowo.

W sieciach o izolowanym punkcie neutralnym lub skompensowanych czas przepływu prądu ziemnozwarciowego może być bardzo długi i dlatego zachodzi konieczność sprawdzenia czy gęstości prądów nie przekraczają wartości granicznych dopuszczalnych (rys. 7.9).

Rys. 7.9. Największe dopuszczalne długotrwale gęstości prądu spływające z uziomów ułożonych w gruncie o rezystywności Q

W sieciach o dużych wartościach prądów jednofazowych zwarć doziemnych minimalną powierzchnię zewnętrzną wszystkich elementów uziomu (S_min, w m²) można wyliczyć ze wzoru

S_min=/_ISV^10-⁴    (7.33)

w którym f_z — czas trwania zwarcia, w s.

Uziomy muszą pozostawać w odpowiednio dobrym stanie przez okres zwykle nie krótszy niż 30 lat, stąd ich wymiary poprzeczne muszą być równe lub większe niż minimalne określone w przepisach, ustalone z uwzględnieniem zjawiska korozji. Elementy uziomowe pionowe muszą ponadto odznaczać się odpowiednią wytrzymałością mechaniczną, zależną od sposobu pogrążenia ich w grunt. Grunty o małej rezystywności, mniejszej niż 10-^20 O ■ m, odznaczają się szczególnie dużą korozyjnością; grunty o rezystywności większej niż 100 Q - m uważa się za bardzo słabo korozyjne.

287