202

13. DOBÓR TRANSFORMATORÓW ENERGETYCZNYCH 202

otrzymuje się wzór

S_BI > S, (—^— sin p_r+ - "c^cos    (13,12)

\ Ai/(jcp    /

a przy pominięciu spadku napięcia na rezystancji transformatora (można pomijać w przypadku transformatorów o mocy większej od 1 M V ■ A) — wzór

S„ > S_r ——— sin tp_r    (13.13)

Aitdop

Dalszym dopuszczalnym uproszczeniem podanych w2orów może być założenie, że cos <p, a 0.

13.4.2. Dobór ze względu na samorozruch silników po SZR w przypadku rezerwy utajonej, kryterium uproszczone

Założenia i oznaczenia:

1. Należy ustalić najmniejsze napięcie, jakie musi być utrzymane na sekcji zdrowej (np. = 80%). Aby samorozruch był prawidłowy na zaciskach silników nie może być niższe od 70% (A«_u„p < 30%).

™ fiper Pil,wyj, (ces ę_r^Q)

Rys. 13.2. Schemat do doboru mocy znamionowej transformatora przy samorozruchu silników po SZR (objaśnienia w tekście)

•Sjir >

100

u^{1 2 3 4 5}

_ R

(13.14)

przy czym reaktancję transformatora w fi, oblicza się wg wzoru

X, X

Au U¹

_dOj> w

100

(Puk

l 0,8

— -x.

(13.15)

"^"^*11 tg ffll ^^Ipoz tg Pipo*;}

Jednostki: Ł/„ w kV, P w MW. Wg [13.7] przyjęto cos p_)t as 0,8.

13.5. Dobór przekładni i zakresu regulacji napięcia t ransfo r mato rów

Regulacja napięcia transformatora odbywa się po stronie pierwotnej. Zaczepy są mianowane np.: 115 + 10% (±9 stopni)/6,6 kV.

Wprowadź jąc oznaczenia:

U*_t — napięcie znamionowe uzwojenia górnego napięcia przy zaczepie zerowym, U„„, — napięcie znamionowe uzwojenia górnego napięcia przy zaczepie różnym od zerowego, tzn. pośrednim,

U_u — napięcie znamionowe uzwojenia dolnego napięcia, można napisać wzór na przekładnię zaczepową transformatora

& =    (13.17)

Uaó

oraz przekładnię znamionow^J^ansformatora

(1318)

C'lld

Ustalenie przekładni znamionowej transformatora, a tym samym ustalenie wartości U„„ oraz Ł7,j, jest bardzo ważne przy doborze transformatora. Muszą tu być uwzględnione następujące okoliczności:

1.    Unikanie przemagnesowania transformatora. Napięcie doprowadzone do transformatora po stronie pierwotnej (zasilanie) nie powinno przekraczać wartości napięcia znamionowego uzwojenia pierwotnego więcej niż o 5% (napięcie doprowadzone do jakiegoś zaczepu uzwojenia górnego napięcia nie może przekraczać więcej niż 5% napięcia znamionowego nastawionego zaczepu).

2.    Transformator powinien zapewnić możliwość utrzymania napięcia po stronie dolnej na żądanym poziomie, przy wszelkich warunkach pracy sieci. Napięcia po stronie dolnej transformatora powinny być z reguły wyższe od napięcia znamionowego sieci (do 10%).

3.    Uzyskanie mniej więcej równych części zakresu regulacyjnego transformatora w górę i w dół.

Przy zasilaniu zakładu przemysłowego dła transformatora obniżającego na ogól są znane wartości:

U_?„,_z, t7_smi„ - napięcia doprowadzonego do uzwojenia górnego napięcia w szczycie, lub w dolinie obciążenia (winien je podać Zakład Energetyczny lub Instytut

Energetyki), kV.

C^mix, Łjmiii — napięcia żądanego na zaciskach uzwojenia dolnego napięcia, kV. Można więc korzystając z zależności

	2 100	\ Uff ma* > u:ai
	100 )	Uamin *c

lub — przy wzoru

założeniach X„ < X, oraz P_ltaz tg ę_lmz -ą

Pla

0~8~

X,

_lm (Ąf- +f„.. ,„)

+ _JP„tgęi„ - wg (13.16)

(13.20)

1

   Należy określić sumę mocy P_tn współczynnik mocy cos <?,, i średnią krotność prądu rozruchowego k_r grupy silników przeznaczonych do samorozruchu,

2

   Należy wyznaczyć sumę mocy odbiorników P_n sekcji zdrowej i współczynnik mocy cos <p„ tej sekcji,

3

   Jeżeli do sekcji pozbawionej napięcia są przyłączone inne odbiorniki, które zostaną włączone po udanym SZR, to należy określić ich moc P_licI i współczynnik mocy cos Pipo, (wpływ tych odbiorników na spadek napięcia jest niewielki).

4

   Założono niekorzystnie, że współczynnik mocy grupy silników w chwili samorozruchu cos ę_r a 0.

5

   Założono niekorzystnie, że samorozruch odbywa się przy silnikach zahamowanych.

Przy przyjęciu powyższych założeń najmniejszą moc transformatora w MV-A można wyznaczyć z zależności