691

173.

Pominięcia

Pominięcia polegają na tym, że usuwa się coś ze swojej wypowiedzi. Jeżeli ktoś mówi iszbyt mgliście lub próbuje manipulować innymi, przyczyną tych zjawisk mgą być właśnie pominięcia.

Kiedy ktoś mówi: .Ależ wszawy im', możesz zapytać: „Co w nim jest takiego wszawego?”. Jeżeli Twój rozmówca stwierdzi, że ma wszy, zrozumiesz, że dla niego dzień jest DOSŁOWNIE wszawy — ponieważ określenie „wszawy” pochodzi od słowa „wesz”. O ile nie musisz wiedzieć, skąd Twój rozmówca ma wszy, uzyskujesz więcej informacji, niż potrzeba.

Proste pominięcia polegają na usu* riąju ze zdania pewnych informacji, łfe sposób mówić długo bez dokonywania licznych prostych pominięć. Zresztą nawet gdybyś zawarł w swoją wypowiedzi wszystkie szczegóły, imałaby ona zbyt długo, a Ty zyskał-byś miano straszliwego ględy. Pominięcia są zatem konieczną częścią codziennej komunikacji.

Przykładami pominięć są rieuszcze-gółowione rzeczowniki i czasowniki. Sprawiają one, że zaczynasz się zastanawiać, o czym mówi druga osoba.

Jeżeli wpływowy lokalny przestępca powiedziałby: „Nie chciałbym patrzeć, co dzieje się z twoją rodziną, jeżeli nie zapłacisz nam, abyśmy zaopiekowali się twoją przyjemną restauracyjką w naszej części miasta", mógłbyś odpowiedzieć: „Ile płacę i na kogo mam wystawić czek? Och, a może przyjmujecie tylko niezna-czone banknoty?".

Być może nie był to najlepszy przykład. Wyobraźmy więc sobie, że ktoś mówi Twojemu przyjacielowi: „Prowadziłem samochód, a teraz mam poważną ranę na głowie". W drodze do szpitala Twój przyjaciel mógłby zapytać: Ale co się właściwie stało?’. Może nie był to wypadek samochodowy. Może był to

691