CCF20090105004 (część I) 2R

IMPLOZJA

To już to? No, nareszcie. Tak, ósma pięćdziesiąt

dziewięć: zgadza się. Długi ryk syren, zapowiedź finału - niegroźnego, ale chcąc zapobiec czemuś na zapas, można zatkać uszy dzieciom,

samemu zmrużyć oczy. Od wczesnego rana

tłum gromadził się wokół placyku - bariera i wozy policyjne, a więc nie napierał, raczej gęstniał i wierzył, że zapowiadana

transmisja TV przegra w konkurencji z samym życiem (co wcale nie jest regułą). Rodziny krążyły, trochę po to, by się nie nudziły dzieci, trochę by poczuć się dobrze wessanym

w ten nastrój cywilizowanej rubaszności,

w jakim tłum czeka, jeśli czeka nie w kolejce i nic tak tłumnie, aby kłócić się o miejsce, z którego lepiej widać. Lornetki, termosy

z kawą, ręczne kamery, watowane kurtki:

tłum nie był przypadkowy, a jednak w niedzielnym odprężeniu niepewny, co za wydarzeniem -zwłaszcza, że jego program będzie bardzo krótki -

ma właściwie zobaczyć, czy widok przyniesie

ze sobą jakiś message. W tym filozoficznym zadaniu ciężarówka Controlled Demolition,

Inc., w autoreklamowym zresztą interesie,

po części pomagała swoim wypisanym

olbrzymimi wołami (styl Bauhaus) na bokach, widocznym jak dzielnica długa i szeroka, a literacko (zwięzłość! rym!) zgrabnym sloganem

13