image 19 (2)

Mów ciszej!

DO PRZECIWNIKA

W ślad za mną zawsze idzie widmo rąk — Mów ciszej!

W ślad za mną zawsze sunie widmo — lęk.

Ja/iowi Sturowi

Jak ciężko sapie nasz dzień!

W zamęcie ludzi, rzeczy i spraw Kujemy mordercze oręże.

Szczelnie przyłbicą zakrywamy twarz,

By groźniej tak spod niej wyglądać.

Kiedy heroldzi dadzą na surmach znak,

Że czas nacierać,

Wtedy z okropnym bojowym okrzykiem Idziemy na siebie z dwóch przeciwnych

stron

Jak na antycznych kamiennych reliefach,

Co przedstawiają rozognione bitwy Zamętem prymitywnie wyrzeźbionych ciał, Przegięciem tułowiów, rąk i krótkich

mieczów

I rozpaczliwym nastawieniem tarcz,

I rozjuszeniem wykrzywionych twarzy — Idziem na siebie straszni i zajadli I prowadzimy niezliczone wojska Niewolnych plemion.

Oto się zwarły dwie olbrzymie armie Jak na antycznych kamiennych reliefach,

1

53

52