Obraz(272

Rośliny pokolenia Fa wysiewa się punktowo i rozpoczyna się selekcję pojedynków. Wybrane pojedynki z pokolenia Fń ocenia się pod względem cech struktury plonu i na tej podstawie przeprowadza się selekcję ' pojedynków. Potomstwo wybranych najlepszych pojedynków z pokolenia Fń wysiewa się w liniach.

Linie pokolenia F7 ocenia się bardzo starannie pod względem wyrównania i cech struktury plonu i przeprowadza się ostrą selekcję.

Przez następne trzy lata prowadzone są doświadczenia porównawcze z najlepszymi liniami, służące do dokładnego porównania plenności poszczególnych linii, i eliminacja linii słabiej plonujących. Najlepsze linie są podstawą do uzyskania materiału matecznego nowej odmiany.

Zalety i wady metody populacji mieszanych:

—    zalety

•    wysoka homozygotyczność linii ułatwia selekcję (brak rozszczepień),

•    zwiększona adaptacja linii na stresogenne czynniki środowiska (selekcja naturalna),

•    tańsza metoda hodowlana;

—    wady

•    selekcja linii bez rodowodów (najlepsze linie mogą być spokrewnione),

•    konieczność prowadzenia dużej liczby linii (pracochłonne),

•    eliminacja cennych, rzadkich genotypów podatnych na czynniki środowiska (selekcja naturalna).

Metody hodowli roślin rozmnażanych wegetatywnie według typu populacji KLO, na przykładzie ziemniaka (rys. 7)

Metoda hodowli ziemniaka wynika z biologii i genetyki tego gatunku. Ziemniak jest naturalnym autotetraploidem 2n = 4x = 48, jest rośliną obcopłodną, źle znoszącą chów wsobny, rośliny są w wysokim stopniu heterozy-gotyczne, heterozygotyćzność jest utrwalana przez rozmnażanie wegetatywne. Rozmnażany jest przez klonowanie. Potomstwo otrzymane w wyniku wegetatywnego rozmnażania jednego osobnika roślinnego nazywamy klonem. Wszystkie rośliny w obrębie klonu są genetycznie jednorodne i nie obserwuje się zmienności, chyba że wystąpi mutacja.

W hodowli ziemniaka zmienność genetyczna znajduje się w pokoleniu Fi mieszańców otrzymanych ze skrzyżowania heterozygotycznych rodzicielskich

— 24 —