P5020314

103 MICIfiSKI: MIĘDZY POEZJĄ A SNEM

zastrzegał granice snu. Po to. żeby je stale przekraczać. Jak się wydaje, przekraczał je dlatego, że tylko we śnie objawić się może „ja mityczne”. Tam „ja” może być „ja-tygrysem”, „ja-wilkołakiem”, „ja-Ży-dem Wiecznym Tułaczem”, „ja-Chrystusem”. Sen, wizja, iluminacja mogą dotknąć mistyki i przyjąć na siebie wszystkie mity, w których poeta zechce się zrealizować. Łączenie świata jawy i snu objawia w poezji Micińskiego jedność osoby „fizycznej" i „mitycznej”.