skanuj0231

^granic sektora, po- 1 njące nowe waran- I Jegłości, natomiast 1 onalić się i współ- i

ji nie posiada już I 10 wyznaczane po 1 iast w części po- 1 inia, charaktery- ] firyższego powodu jowego pola dzia-ję trendów w in-pych, niepokrew-w. redefini owanie * granice nowego

odpowiada już iwięc indywidu-■ezbędna mody-[ rozpatrywanie Jjzować obecną pozwala na pe-

jbędzie w przy-'a przyszłości gospodarczego

jmia przedsię-itują warunki Swe technolo-anie poszcze-ujące absor-‘ia w szczegól-

ja strategicz-jerakcje. Ich pojawia się

k Gdańskiego, *. PWE. War-

ncepcje zarządzania strategicznego

1.3. Zasady zarządzania strategicznego

Wpływ na kształtowanie i rozwój zarządzania strategicznego miało szereg I ityscyplin: teoria ekonomii, teoria organizacji i zarządzania, cybernetyka, rozwój różnych koncepcji marketingu, a nawet psychologia i socjologia. Do prekursorów tego ujęcia należą niewątpliwie tacy autorzy, jak: A.D. Chandler, P.F. Drucker i J. Ansoff³⁶. Zarządzanie strategiczne jako dyscyplina naukowa traktuje o sukcesie podmiotu gospodarującego w długim okresie. Z powyższego wynika. że łączy ono w sobie wiedzę oraz różne podejścia (aspekt metodologiczny) z różnych dziedzin.

Zarządzanie strategiczne rozpatruje się przede wszystkim jako pewien sposób myślenia i postrzegania problemów, a w następnej kolejności jako sposób działania. Charakteryzując zarządzanie strategiczne jako proces ukierunkowany na formułowanie i wdrożenie strategii, trzeba go rozpatrywać w kontekście: celów, problemów, decyzji, zmian i działań³⁷.

Ważnym zagadnieniem w charakterystyce zarządzania strategicznego jest wydzielenie z wiązki wartości i celów podmiotu tych, które mają w istocie charakter strategiczny. Strategie rozwoju przedsiębiorstw określają wybór wiązki celów (ekonomicznej, społecznej i ekologicznej) w określonej harmonii oraz racjonalnej proporcji, które wynikają z potrzeb rynku i społeczeństwa. Zdolność do efektywnego działania i rozwoju są wyznacznikami nie tylko przetrwania podmiotu, ale i formułowania ekspansywnych zamierzeń w dziedzinie realizacji funkcji adaptacyjnych i innowacyjnych.

Zarządzanie strategiczne będąc działalnością kierowniczą polega z jednej strony na ustalaniu celów i zadań, a z drugiej na wyznaczaniu sposobów ich realizacji przy optymalnym wykorzystaniu określonych zasobów finansowych, kapitałowych i ludzkich. Pojawia się jednak podstawowa trudność, jakie cele działania nazwiemy celami strategicznymi, a jakie niestrategicznymi i co stanowić ma podstawę ich odróżniania. Bardziej szczegółowe kryterium podziału na strategię i „niestrategię” proponuje S. Sudoł³⁸:

-    horyzont okresu celów i rezultatów działania; strategia wiąże się z długim okresem czasu,

-    waga działań dla przetrwania i rozwoju, strategiczny kontekst posiadają najistotniejsze dla niego działania,

-    zakres zmiany w przedstawianym kierunku rozwoju podmiotu; strategia dotyczy tych działań, które odnoszą się w wysokim stopniu do przyszłości przedsiębiorstwa.

³⁶    Por. Z. Pierścionek, Strategie rozwoju firmy, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, s. 19-30.

³⁷    S. Sudoł, op. cit., s. 239.

³⁸    Ibidem, s. 239.