Panorama12

6. Kopnięcia

Techniki nożne pozwalają utrzymać bezpieczny dystans od napastnika. Zoleeo się wykorzystywanie kopnięć maksymalnie no wysokoić splotu słonecznego. Wyższe kopnięcia, uwzględniając wyposażenie żołnierza, są mało realne do skutecznego zastosowania. Poza rym, gdy napostnik znajduje się w pozycji wysokiej, głowa jest trudnym cełem - człowiek instynktownie staro się ją osłoniać, stąd mola skuteczność i bardzo duże zagrożenie dla kopiącego, lokże ze względu no niebezpieczeństwo utraty równowagi

Za wykorzystywaniem kopnięć w walce przemowie siła technik nożnych i zosięg ich skutecznego użycio. Noga powinno stoć się „pierwszą linią" otoku lub obrony, gdy nie ma możliwości użycio broni, i zwykle poprzedzać wykorzystonie rąk w walce.

e) kopnięcie proste w przód (fot, a-f):

-    z postawy swobodnej bez broni

-    stopo uderzająco poruszę się najkrótszą drogą w przód w górę, w kierunku celu, którym może być kość piszczelowo, stów kolanowy, krocze i tułów

-    po wykononiu uderzenia stopa jok najszybciej wroco. po tej samej drodze, do podłożą

-    powierzchnią uderzającą jest poduszka stopy, może nią być także czubek buto lub w przypodku kopnięcie w krocze grzbiel stopy

-    przy kopnięciu obronnym powierzchnią uderzającą może być colo podeszwo lub pięto

fal. b

-    noga podporowa lekko ugięto w kolanie

stopo nogi podporowet oparto colą powierzchnią o podłoże, piętą do wewnątrz tułów lekko odchylony w tył (w stopniu niezoklócojącynt równowagi kopiącego)

-    ramiona ugięte w tokcioch, blisko tułowie

• tok wykonywane kopnięcie stosuje się tokzc ptzcciwko noposlmkowi znajdującemu się z boku - wykonuje się je bez zmiorry pozycji, odwodząc nogę kopiącg w kierunku celu

roMfam m toorcntf oo twiui mm

NAUCZANIE KOPNIĘCIA PROSTEGO W PRZÓD

1.    Nauczenie rozpoczynamy z postawy swobodnej bez broni, zwracając uwagę, oby stopo nogi podporowej spoczywała całą powierzchnią no podłożu (fot, a).

2.    Podstawowy sposób wykonywanio kopnięcia to nieznaczne uniesienie kolano naturalnym ruchom i, przez odchylenie tułowio w tył, wyrzut stopy w przód w górę (no wysokość strofy krocza) z natychmio-stowym powrotem stopy do podtożo.

3.    Kopnięcie obronne w przód wykonuje się przez uniesienie kolona, przyciągnięcie pięty do pośladka i ruch stopy wprost do cotu, np. oby odepchnąć od siebie nopostniko

4.    Jw. uczymy komjjinacji dwóch noprzemiennych kopnięć w miejscu.

5.    Powtarzomy czynności, ucząc kopania z pozycji walki bez broni, w miejscu - najpierw zakroczną, a następnie wykroczną nogą (kopiąc wykroczną nogą, należy przenosić ciężar ciotą no nogę zakroczną) (fot. b-dj.

6, Jw, uczymy kombinacji dwóch naprzemiennych kopnięć w miejscu.

7,    Następnie uczymy kopać w ruchu w przód, w bok i w tył - najpierw pojedyncze, o później podwójne, naprzemienne kopnięcie w przód.

8.    W ten som sposób uczymy kopnięcie prostego w bok - nojpierw z postosvy swobodnej, o następnie z postawy walki, boz broni (fot. o-f).

tor o

“

b) kopnięcie proste w tyt (fot. o-e|:

-    stopo uderzająco poruszę się nojkrólszą drogą w ryt, w kierunku celu. którym może być kość piszczelowo, stew kolanowy, krocze

i tułów

powierzchnią uderzającą jest pięło lub colo stopo

-    hitów pochylony w przód (w stopniu niezoktócającym rOwnowogi kopiącego)

-    stopo nogi podporowej oparto cotą powierzchnią o podłoże

NAUCZANIE KOPNIĘCIA PROSTEGO W TYŁ

Nouczonie rozpoczynamy z postawy swobodnej boz broni.

1.    Podstawowy sposób wykonywania kopnięcia rozpoczyna się od nieznacznego pochylenia futowio w przód i wyrzut stopy w tyt w górę - najkrótszą drogą do celu (strefy krocza) - z natychmiastowym powrotem stopy do pozycji wyjściowej.

2.    Kopnięcie obronne w tyt wykonuje się przez przyciągnięcie kolano nogi kopiącej do tułowia, o pięty do pośladka, znaczne pochylenie lutowie i wyprost nogi w tyt, po linii prostej, np. oby odepchnąć od siebie napastnika, kopiący potrzy w tyt.

3.    Powtarzomy czynności, ucząc kopanio z postawy watki boz broni, w miejscu nogą zakroczną.

4.    Jw. uczymy kombinacji dwóch noprzemiennych kopnięć w miejscu.

41

roMfam mmmm oo nootmo mm

c) kopnięcie okrężne (fot. a-d):

-    jest to kopnięcie wypcowodzane po luku, skierowane na boczną część nogi lub lutowia nopostniko

•    dto zwiększenia sity kopnięcia wykonuję szę równoczesny skręt bioder i obrót na stopie podporowej w kierunku kopnięcia

•    powierzchnią uderzającą jesz - jeśli obuwie pozwolę no zgięcie palców - poduszko stopy, czubek buto, gizbiet stopy lub, w bliskim dystansie, kość piszczelowa

■ nogo podporowo lekko ugięto w kolonie

-    stopo nogi podporowej opono całą powierzchnią o podłoże, piętą do wewnątrz, w kierunku celu

•    ramiona ugięte w tokcioch, blisko lutowia

lot. d

NAUCZANIE KOPNIĘCIA OKRĘŻNEGO

Nauczanie rozpoczynamy z postowy wołki

bez broni.

1. Uczymy kopnięcie zakroczną nogą no metą wysokość (np. stawu kolanowego) bez udziału wspótćwicząccgo.

2 Następnie powtarzomy czynności, ucząc kopo-nio wykroczną nogą (natęży przenosić ciężar ciota na nogę zakroczną).

3.    Stopniowo zwiększamy wysokość, no którą zadawane jest kopnięćie (do wysokości dolnych żeber - fot, d).

4.    Jw, uczymy kombinacji dwóch noprzemiennych kopnięć w miejscu.

5.    Następnie uczymy kopać w ruchu w przód -najpierw pojedyncze, a później podwójne, naprzemienne kopnięcie okrężne.

"

W

t. lepulyrJs

d) kopnięcie boczne (fot. 0-d2|:

-    stopo uderzająco potuszo się nojkrólszą drogą, po firsii prostej w bok, w kierunku celu. którym może być kość piszczelowo, slow kolanowy lub tułów

-    powierzchnią uderzającą jest pięto lub cola stopo

lutów odchylony w bok jw stopniu niezoktócającym równowagi kopiącego)

-    stopo nogi podporowej opona cotą powierzchnią o podłoże, skręcono piętą w kierunku kopnięcia

NAUCZANIE KOPNIĘCIA BOCZNEGO

Nouczonie rozpoczynamy z postawy swobodnej bez broni.

t. Można uczyć kopnięcia w bok z pozycji szerokiego, niskiego półprzysiodu (tzw. pozycja jeźdźca).

tor d?

tor. dl

2.    Podstawowy sposób wykonywanio kopnięcie rozjjoczyno się od nieznacznego pochylenia lutowia w bok, uniesienia kolano i wyrzutu stopy w bok najkrótszą drogą do celu (piszczeli, kolona lub tułowia) z równoczesnym skrętem na nodze podporowej i natychmiastowym powrotem stopy do pozycji wyjściowej.

3.    Kopnięcie w j>ok wykonuje się w toki sposób, oby stopa, kolano i biodro nogi kopiącej tworzyły jedną linię z lutowiem (fot. d)

4.    Uczymy, powtarzając ruch w wolnym tempie, z pozycji swobodnej, o następnie z pozycji walki boz broni w miejscu -kierunek kopnięcia w bok.

5.    Jw, uczymy dwóch naprzemiennych kopnięć w miejscu.

6.    Uczymy kopeć w ruchu w przód - nojpierw pojedyncze kopnięcie.

7.    Włączamy kopnięcie boczne do kombinocji ciosów i kopnięć.

41

noitfam mromam oo noctom mm

e) kopnięcie kolanem proste w przód (fot a-dl:

-    koiono poruszo się najkrótszą drogą w przód w górę, w kierunku celu, którym może być krocze lub,

Pizy pochyleniu nopostniko, lutów albo głowo

■ po zodamu kopnięcio kolano jok najszybciej wraca, po lej somej drodze, do pozycji wyjściowej

-    nogo podporowo lekko ugięto w kolonio

• stopa nogi podporowej oparto cotą powierzchnią o podtożo, piętą do wewnątrz

-    tułów lekko odchylony w tyt (w stopniu niezoktócojącym równowagi kopiącego!

-    romiono kopiącego chwytem oburącz energicznie zginają lulów nopostniko w przód, w kierunku kopiącego kolona

-    przy kopnięciu Istotną rolę odgrywa proca ramion, klóre ściągają lutów nopostniko w kierunku uderzającego kolana

f) kopnięcie kolanem okrężne (fot. e, f):

- jest to kopnięcie wyprewadrene po lukv, skierowane no boczną część iutowio lub głowę nopostniko -pozo lym nie różni się od kopnięcia w przód

(ot. e

44

Kopnięcie kolanom powinno być pierwszym nauczonym kopnięciem zo względu na powtorzonie się togo elementu technicznego w strukturze innych kopnięć

NAUCZANIE KOPNIĘCIA KOLANEM

Nouczonie rozpoczynamy z postowy swobodnej bez broni.

Jako ćwiczenie przygotowawcze możno wykorzystać wykonywanie kopnięć w klęku jednonóż nogą wykroczną.

1.    Uczymy wykonanio kopnięcia obiema nogami z postowy swobodnej bez broni,

przez uniesienie kolona naturalnym ruchem w przód w górę, z odchyleniem tułowia w tył i ściągnięciem oburącz lutowia nopostniko w dót to!, a - z natychmiastowym powrotom kolona do pozycji wyjściowej.

2.    Powtorzomy czynności, ucząc kopania z pozycji wołki bez broni, w miejscu, zakroczną nogą.

3.    Jw. ze wspótćwiezącym (fot. o-c).

fol 6

45

noitfam mwoYam oo nocmw mm

DOSKONALENIE KOPNIĘĆ

t Wykonywanio kopnięć (pojedynczo i seriomi) na tarczę trzymaną przez wspólćwiczącogo.

2. Kombinocje poznanych kopnięć ćwiczone bez przeciwnika, z różnych pozycji wyjściowych, w ruchu i we wszystkich kierunkach - zadawane no różną wysokość („woiko z cieniem").

3- Jw„ olo łączenie ciosów i kopnięć w proste kombinacjo: dwa ciosy/jodno kopnięcie i odwrotnie.

4. Kopnięcie ćwiczono z portnerom stojącym nioruchomo, w różnych pozycjach {kopnięcia zodowono w kierunku stref wrażliwych no ciele wspótćwiczącego. bez zotrzymywonia ruchu, dystans między żołnierzami większy od zasięgu nóg ćwiczącego - dopuszczalny lekki kontokt).

44

uderzeń w zależności od dystansu

Jak w poprzednim ćwiczeniu, ole używając kombinacji kopnięć (fot. a-o).

6 Kombinocje poznanych kopnięć i ciosów ćwiczono z różnych pozycji wyjściowych, w ruchu i we wszystkich kierunkach, zodowono no torczę trzymaną przez wspótćwiczącego (fot. a-e).

7. Kombinocje kopnięć i ciosów z sytuacji zaskoczenia, z różnych pozycji wyjściowych i ze zmianą kierunku działania, no różnym dystansie (fol. f-h).

44