P1000695

14

7 niTTNEH: W MAŁYM DOMKU

JURKIEWICZ

Jak widzisz, zaczynam mieszkać.

MARIA wstając

Nawet nie wiem, czy pana pokój w porządku... Winien Lolek, bo nic nie mówił... On nigdy nie

powie... Zaraz...

JURKIEWICZ

Ach, pani trudzi się sama.

MARIA

Pójdę popatrzeć.

Odchodzi.

SCENA IV KOSJCKI, JURKIEWICZ

KOSICKI

No, jakże?

JURKIEWICZ

Dobrze... od kilku minut bardzo dobrze.

KOSICKI

Albo co?

JURKIEWICZ No, nic: ona mi się podoba.

KOSICKI

Kto?... doktorowa?

JURKIEWICZ

Nareszcie kobieta! A ja nic innego nie chciałem. Pierwsza prawdziwa kobieta, którą u was widzę.

AKT PIERWSZY, SCENA IV    ^

KOSICKI

A niech cię!...

JURKIEWICZ

Czemu się dziwisz?

KOSICKI

Można tu mieszkać latami, a doktorowa nie wpadnie człowiekowi ani razu na myśl; to już tak jest. Spytaj się notariusza albo komisarza, albo kogo chcesz z młodych ludzi.

JURKIEWICZ

I Im!... Dlaczego?

KOSICKI

Dlatego, że... no, nie wiem... Jej po prostu nie

ma.

JURKIEWICZ

Jak to nie ma? Moja dusza zadrżała i zbladła, jak panna... a ty mówisz, że jej nie ma.

KOSICKI

Jest tylko jej mąż, nasz wielki doktór.

JURKIEWICZ

Jeżeli ten doktór naprawdę taki wielki, to się stąd wyprowadzę, bo ja nie lubię wielkości... zwłaszcza w małym miasteczku.

KOSICKI

O niej wcale się nie mówi, prawie nie wypada.

JURKIEWICZ

Jak to?    -    ' ^

KOSICKI

No, ze względu na pewne... Co tu mówić? Zresztą ona także głupia.