SCAN0166 2 tif

3.6. Wybór strategii wejścia na rynki zagraniczne

Wybór przez przedsiębiorstwo strategii wejścia na rynki zagraniczne jest uwarunkowany czynnikami zarówno zewnętrznymi, jak i wewnętrznymi.

Do czynników zewnętrznych, wywodzących się z otoczenia przedsiębiorstwa, należą:

o wielkość, dynamika i potencjał rynku zagranicznego; o „bliskość” rynku zagranicznego (geograficzna, kulturowa itd.); o charakterystyka danej branży (grupy produktów); o sytuacja konkurencyjna;

© warunki polityczne i prawno-administracyjne;

© stopień ryzyka, zwłaszcza politycznego;

© bariery (bezpośrednie i pośrednie) w odniesieniu do obrotów międzynarodowych na danym rynku;

© infrastruktura ekonomiczno-rynkowa i marketingowa;

® dostępność kapitału i know-how.

Spośród czynników wewnętrznych, a więc pochodzących z samego przedsiębiorstwa, należy wymienić:

® cele strategiczne przedsiębiorstwa;

© zasoby i przewagi konkurencyjne przedsiębiorstwa;

« stopień umiędzynarodowienia przedsiębiorstwa i orientację jego zarządu;

0 umiejętności (doświadczenie) w zakresie działania w warunkach ryzyka międzynarodowego;

© czynnik czasu i potrzebę kontroli;

® wymogi elastyczności;

® kryteria i sekwencję doboru rynków zagranicznych;

0 specyfikę asortymentu przedsiębiorstwa i lokalizacji jego produkcji.

W dalszej części zostanie scharakteryzowany wpływ najważniejszych z wymienionych czynników.

Wielkość, dynamika i potencjał rynku zagranicznego to podstawowe czynniki określające wybór strategii wejścia na rynek. Im większy potencjał danego rynku, tym bardziej dany podmiot będzie skłonny angażować swe zasoby w działania (produkcyjne, marketingowe) na nim, łącznie z transferem kapitału, na cele utworzenia własnego oddziału czy utworzenia joint ventu-