Screenshot 07 11 15 ,P&

mogą hyc argumenty skłaniające współczesnego czytelnika do poszukiwania literatury i poznania ruchu w jego praktycznych działaniach.

Literatura poświęcona Freinetowi jest w swoich ocenach często jednostronna i wyłączająca go z szerszego kontekstu. Tymczasem dzielił on z wybitnymi pedagogami okresu międzywojennego większość idei, które tu w skrócie zostały omówione. Wbrew przekonaniu H. Semenowicz, jego oryginalność nie polegała na tym, że wprowadził hasła Nowego Wychowania do praktyki szkolnej, bo tu można by wymienić przed nim i po nim całą plejadę pedagogów, którzy tego także dokonali, lecz raczej na tym, że znalazł nową formę ich urzeczywistnienia (swobodny tekst, drukarnia, korespondencja międzyszkolna i dźwiękowa, ruch spółdzielczy itp.), a swoją koncepcję z założenia pozostawił otwartą.

Frcinct sądził, że nowa pedagogika nic może narodzić się z teorii nawet najdoskonalszej, ale musi być wypracowana przez szeroki kolektyw nauczycieli praktyków i wtórnie dopiero uzasadniona teoretycznie. Słuszne w tym jest tylko to przekonanie, że każdy oddolny ruch pedagogiczny musi poszukiwać szerszego uzasadnienia, metarefleksji. nieporozumieniem jest jednak odrzucenie koncepcji dedukcyjnych. Zresztą jego intelektualna biografia częściowo mu przeczy, nie mówiąc o tym, żc myśl zawsze wyprzedza czyn rozumiany jako działalność celowa i odróżniany od prostej behawioralnej reakcji na bodźce. Był to jednak duch tamtych czasów. Zarzucano także Freinetowi, podobnie jak i całemu naturalizmowi, przesadną wiarę w możliwości dziecka, nadmierną koncentrację na płynnych jeszcze zainteresowaniach, zbytnie zaufanie do jego spontaniczności i autonomii⁶. Do upowszechnienia pedagogiki C. Freineta w Polsce najbardziej przyczynili się: Halina Semenowicz, Aleksander Lewin. Wanda Frankiewicz i Zofia Napiórkowska.

12.4. Formy instytucjonalne ruchu Nowoczesnej Szkoły Francuskiej

Ruch Nowoczesnej Szkoły Francuskiej bez wątpienia nie osiągnąłby tak dynamicznego rozwoju, gdyby nie wydawnictwa, takie jak: „Educateur”. ,.La Gerbe”, ..Art Enfantin”, „Technique de Vie". które drukowały teksty z gazetek szkolnych nadsyłanych do Freineta lub były adresowane do nauczycieli praktyków. Miesięcznik „Drukarnia w Szkole”, prezentujący osiągnięcia najbardziej charakterystycznej techniki Freineta, wychodził już. od I927 r. Współcześnie w naszym kraju działa Polskie Stowarzyszenie Animatorów Pedagogiki Celestyna Freineta w Otwocku (od 1992 r., 26 grup regionalnych) - obecne także w Internecie. Stowarzyszenie wydaje również własne pismo pod nazwą „Freinetowskie Inspiracje”. Ostatnie międzynarodowe spotkanie frcinetowców odbyło się w lipcu 2002 r. w Warnic, gdzie dyskutowano na temat: Pedagogika Freinetowska pomostem do większości praw obywatelskich. Następne ma się odbyć w Niemczech w 2004 r.