łuki0020

łuki0020



319



Ściągi

Rys. 13-58. Kotwienie wiotkiego ściągu w skrajnej belce wezglowiowej z zastosowaniem płytki oporowej (1)

l — żeberka usztywniające płytkę oporową i przejmujące silę w ściągu, 2 — płytka oporowa, 5 — rurka gazowa, 4 — ściąg, (najczęściej a = 90-4-300 mm, 6 = 154-32 mm, <f=20-t-= 70 mm, D = 304-83 mm) aicy nieznacznie większej od średnicy ściągu (na rysunku wielkość D jest średnicą zewnętrzną), nawlekamy płytkę oporową na wystający od zewnątrz hali koniec ściągu, a następnie przyspawamy żeberka do ściągu oraz do płytki.

Ściąg można naciągnąć po należytym stwardnieniu cienkiej warstwy wyrównawczej zaprawy cementowej o składzie 1:3, którą zazwyczaj stosuje się w przypadku nieściśle pionowych i niestarannie wykonanych zewnętrznych bocznych powierzchni elementu wezgłowiowego. Przy dokładnym wykonaniu bocznej powierzchni elementu wezgłowiowego zaprawy wyrównawczej można nie stosować, dając jedynie przekładkę wyrównawczą z jednej warstwy dobrej papy bitumicznej na jucie („Jutol”).

Przy mniejszych obliczem owych siłach w ściągu (do ok. 100 kN) zakotwienie można wykonać za pomocą ceownika [100 mm oraz płytki grubości 8 mm (rys. 13-59) lub też bez ceownika, lecz z odpowiednio grubszą płytką (15-4-22 mm). Ściąg w tym przypadku opiera się na płytce oporowej za pośrednictwem specjalnie w tym celu wykonanego łba (na gorąco sposobem kowalskim).

Na rysunku 13-60 podano przykład urządzenia kotwiącego ściąg i jednocześnie stanowiącego urządzenie do regulacji siły naciągowej. Ściąg w tego rodzaju urządzeniach jest zazwyczaj pogrubiony na odcinku długości 0,50-4-1,35 m (w zależności od średnicy) przez zastosowanie specjalnej wstawki o średnicy dx dostatecznie dużej w porównaniu z zasadniczą średnicą d właściwego ściągu. Dospawany odcinek ściągu jest uprzednio poddany odpowiedniej obróbce na tokarce, gdzie nacina się gwint (zazwyczaj metryczny) oraz wykonuje się stożkowe przewężenie



Rys. 13-59. Kotwienie wiotkiego ściągu w skrajnej belce wezglowiowej z zastosowaniem ceownika wzmocnionego płytką (1)

1 —- ceownik; zamiast ceownika i płytki można zastosować tylko płytkę (odpowiednio grubszą), 2 — płytka wzmacniająca, 3 —■ rurka gazowa, 4 — ściąg (najczęściej: H = 100 mm, ax 504-4-140 mm, a2 = 50-4-64 mm, d = — 204-70 mm, D = 304-83 mm, / = = 1004-180 mm, f — 8 mm)


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
łuki0019 320 Łuki Rys. 13-60. Kotwienie wiotkiego ściągu w skrajnej belce wezglowiowej, stanowiącej
łuki0025 323 Ściągi Rys. 13-65. Złącza wiotkich ściągów (1): a) sztywne na nakładkę, b)
łuki0021 325 Ściąg Rys. 13-69. Zabezpieczenie przeciwpożarowe ściągów (1): a) wiotkiego, b)
łuki0023 Rys. 13-64. Kotwienie ściągu żelbetowego w wezgiowio-wym elemencie łuku 1 — żelbetowy ściąg
łuki0009 1 b} z-2    IzŁ    c) Rys. 13-26. Łuk o zbrojeniu złożon
łuki0012 309 Konstrukcja łuków Rys. 13-48. Prefabrykowany trój przegubowy Juk o przekroju teowym: a)
łuki0013 296 Łuki stawiony na rys. 13-33. Za pośrednictwem tego przegubu żelbetowy łuk o rozpiętości
łuki0016 Rys. 13-30. Przykład konstrukcji przegubu toku dwuprzegubowego o rozpiętości 1=49,30 m
łuki0026 Rys. 13-28. Wzmocnienie miejsca środkowego zakotwienia ściągu spiralnym prętea
łuki0032 306 Ł Kilka typów przegubowych podparć wezgłowiowych pokazano na rys. 13-Podparcie przedsta
IMG 58 ?4 J«    ciąg- Rys. 4.13. Ciągnienie trzpienia pienia (rye. celem
IMG00210 0120H7 +0,040 0 130 58</ (V; 210 [»8] / /Rys. 13.9.7 ; Pokrywę po spawaniu poddać wyrz
319 7.4. UZDATNIANIE WODY DO OBIEGU PAROWEGO I CHŁODZĄCEGO Rys. 7.13. Schemat instalacji uzdatniania
Image017 W przekroju poprzecznym struktury układu scalonego (rys. 1.13) można wyróżnić cztery warstw
Image095 Rys. 4.13. Charakterystyki poboru mocy przez bramkę I-NIE (NAND) w zależności od

więcej podobnych podstron