0111

100

wody, a po napiciu się zaraz iść dalej, wtedy bowiem i zimna woda nie zaszkodzi. Na popasach zaczynać od wypicia gorącej herbaty (nigdy zimnej wody) i to możliwie słodkiej. W czasie wycieczki często zatrzymywać się i rozglądać dokoła. Dla dłuższych spoczynków wybierać miejsca najpiękniejsze, najdłużej zaś zatrzymywać się w miejscu, które stanowi cel wycieczki, np. szczyty, przełęcze, stawy, najpiękniejsze miejsca dolin i tam urządzać najdłuższe popasy (często wbrew radom i życzeniom przewodników; o tem należy ich — jeżeli to możliwe — wcześnie zawiadomić i tego od nich stanowczo żądać). Potrzeba także pamiętać, ażeby w miejscach popasów, po popasie, wszystkie brudne papiery, słomianki z flaszek i t. p. zebrać razem i spalić, a flaszki próżne, korki i t. p. usunąć w głąb lasu lub w głębokie szczeliny skał, ażeby nie robić z tych uroczych miejsc wstrętnych śmietników, stanowiących przykry kontrast z otoczeniem. Żądać tego należy od towarzyszących górali, jak również od gospodarzy schronisk. W schroniskach i altanach nie pisać po ścianach, stolach i ławkach. Powinniśmy mieć na uwadze, że po nas inni w tem samem miejscu będą odpoczywali, tak samo, jak my odpoczywamy tutaj także po innych.

Naostatek winniśmy również i o tem pa-