0004301

Ap. ( 42 ) Ap.

ry oświecony, z wielkim jednak zapałem i moc,'i opowiadał Chrystusa, wiedząc, ze on był prawdziwym Mesyaszem.— Przybywszy do EfFezu w niebytności Pawła św. kazywał pospolicie w Synagodze, i dowodzi!, iż Jezus był prawdziwym Chrystusem. Aquil,n i Priscilla słysząc go złączyli się z nim, i objaśnili go w artykułach wiary i zdaje się, że nowym czasie przyjął od nich chrzest Chrystusa. Po niejakim czasie udawszy się do Koryntu, wielkie tam czynił pożytki, przekonywując żydów pismem. Lecz przywiązanie, które jego uczniowie mieli ku niemu, było przyczyną niejakiej niezgody, gdy jedni oświadczyli : » Ja jestem Apolla « inni » Ja jestem ¹¹ Cefy (1 ad Corinth). Wszelako ten podział nie przeszkadzał, iżby Paweł i Apollo nie byli połączeni w jednym duchu, związkiem miłości. Apollo dowiedziawszy się,-iż ten Apostoł znajdował się w Effezie, poszedł do niego dla porozumienia się z nim; czytamy w liście do Tytusa, iż on znajdował się w Krecie, zkąd potym powrócił do Koryntu. Nic nam więcej nic wspomina o nim pismo. Aclor. 18.

AP0LL0N1USZ. Psujący. Pismo czyni wzmiankę o dwóch osobach tego imienia : o pierwszym którego Antyoch Epifanes wyprawił do szturmowania Jerozolimy, i który dopełniając danego sobie zlecenia , był pobity od Judy Ma-chabeusza, i poległ w potyczce. 0 drugim wodzu wojsk Dcmetryusza Nikano-ra, który wszedłszy w Judzką ziemię, wyzwał do bitwy Jonatę wielkiego żydowskiego kapłana od którego Apol-loniusz został na głowę porażony, zabito mu więcej niźli 80,000 wojska. I. Mach. Cap. 5. et 10.

APOSTOŁ. Imię greckie znaczy posiany. Tak zowią się owi dwunastu, których Chrystus wybrał pomiędzy u-czniami swemi, dla tego, iż chciał mieć ichfosłannikami naopowiadanie Ewangelii swojej w całej żydowskiej ziemi, a następnie po całym święcie. Ci bowiem mężowie, których pismo nazywa dwunastą fundamentami kościoła, byli Piotr, Andrzej, Jan ewangelista, Filip, Jakób większy, Bartłomiej, Tomasz, -Mateusz, Szymon, Juda Tadeusz, Jakób mniejszy, Judasz Iskariota, na którego miejscu obrany potem był od Apostołów Maciej, gdy Judasz po zdradzieckiem zaprzedaniu i wydaniu na śmierć Mistrza swego Jezusa, wpadłszy w rozpacz obwiesił się. Prócz tego jeszcze pismo nadaje to imię Apostołów, szczególniej świętym Pawłowi i Barnabie, a wTeszcie wszystkim ministrom i kaznodziejom opowiadającym Ewangeliją, którzy posłani bywają na opowiadanie słowa Boskiego.

APPHUS. Przydomek, który nadany był Jonacie Machabeuszowi. To słowo znaczy niejako: ten któremu czego brakuje, albo ten co obfituje, lub len co rozpuszcza, a to podług różnego sposobu jakim się wyraża piszący. I. Mach. Cap. 2.

APRIES. Król Egiptu zwany Faraon, czyli Ozra w księgach świętych, był synem Psamma, a wnukiem Nechaa, który prowadził wojnę zJoziaszem królem Judzkim. Królując bardzo szczęśliwie, był zabity od swych poddanych tak, jako przepowiedział Jeremiasz, który mu zagrażał iż będzie dany w ręce swych nieprzyjaciół. Jerem. Cap. 44. IV. Reg. Cap. 25. V. Para lip. Cap. 36.

AQUILA, rodem z Pontu w Azyi niniejszej, będąc od cesarza Klaudiusza z Rzymu z inszemi żydami wygnany, udał się do Koryntu, gdzie był nawrócony z Prysciłlą żoną swą od świętego Pawła, który tam pod ówczas bawił. — Towarzyszyli oboje temu Apostołowi do Effczu, gdzie bardzo ważne czynili mu usługi, nawet z niebezpieczeństwem icli życia. Świętego Acjuilę biskupa i apostoła, kościół grecki obchodzi uroczyście dnia 14 Lipca; łaciński zaś dzień 8 Lipca dla SS. Aquili i Pryscylli naznaczył. Aclor. Cap. 18.

AQUILO. Wiatr tak nazwany pomiędzy górny, zowie się także północny po łacinie Boreas i Acpiilo, południowy zowie się Ausłcr, wschodni Eurus, zachodni Fauonius Zephyrcs.

AR. Areopolis, Ariel Moab, Rab--butli, Moab. Wszystkie te nazwiska znaczą jedno miasto stołeczne Moabi-tów, położone nad rzeką Amon, która przedziela go na dwa. Prorok Izajasz zowie go miastem zmurami z gliny gotowanej. Cap. 14. I. Paralip. Cap. 4.

ARABIA. Czyniący zasadzki. Jeden z znaczniejszych krajów Azyi na południe położony, na wschód Palestyny. Dzieli się na trzy części, na Arabiją skalistą, piaszczystą i szczęśliwą; pierwsza rozciąga się na południe aż do ziemi świętej i tak nazywa się od imienia skała dawnego swego miasta głównego. W tej części Arabii mieszkali Idumej-czykowie południowi, i Amaleeytowie, lam też leży góra Synai na której dane było

prawo od Boga. Ten to jest kraj który Bóg wybrał za teatr dziwów swo-^lcb, cudownych dzieł i zdarzeń, tam o-kazał się Moyżeszowi w krzaku gorcją-^cym, dał przez Moyżcsza przykazania swe ludowi pośród straszliwych grzmotów i gromów; wyprowadził źródło żywej wody ze skały; tam Izraelici karmieni byli spadającą z nieba manną, i w tych okolicach bawili blizko lat czterdzieści; tam też są groby Aarona, Mov-żesza i siostry ich Maryi. Arabia pusta • czyli piaszczysta, tak jest nazwana od ziemi piaszczystej i glinkowatej , położona jest pomiędzy Eufratem i górami Gałaad. Ryla zamieszkana odlturejczy-ków, Idumejów wschodnich, Nabarojów, i od narodów Cedar. Szczęśliwa Arabia, lak jest nazwana z przyczyny swej żyzności, dwa razy tam do roku bywały żniwa zboża; balsam, kadzidło, cynamon, ambra, i różne inne gummy pachnące w obfitości tam znajdowały się; jako też oliwy, figi, pomorańczc; palmowe, cedrowe drzewa i inne owoce. Z tejto Arabii, jak pospolite jest mniemanie , królowa Saba przybyła do króla Salomona z osobliwszemi darami; z tej Mędrzcy przybyli doBetlcem, dla powitania Narodzonego w stajence Zbawiciela, i ofiarowali mu swe dary. Z lej wreszcie była rodem Sesora żona Moyżcsza a córka Jetra kapłana Madianitów, a że ta Arabia nie graniczyła z ziemią świętą, mało co jest wspomniana w piśmie ś.

ARACEE. Żyła. Siódmy syn Cha-naana, który zamieszkał przy Arabii skalistej , i który jak mówią założyć miał miasto Arach przyległe górze Libanu, w poblizkości Trypolu w’ Syryi które potem nazwane było Edessa, i stało się jednem z sławniejszych miast Syryi III. Reg. Cap. 14.

ARAD. Zstępujący. Miasto Amorej-czyków, na południc kraju pokolenia Judy, na przeciw pustyni Kades. Król 6‘