0004401

wiwszy, wszyscy na on łup oczekiwali. On też mając pilne o nich staranie, z przybranymi ludźmi w róg góry onejże, zakrywszy się, uległ. Rozbójnicy karawan rozgromiwszy, z wielką zdobyczą zwrócili się, i ońę między się podzieliwszy i w swoje jamy pochowawszy, iż im jako spracowanym pierwsży nieprzyjaciel ich sen już dokuczać począł, więc też dawno w noc było, posnęli.

Tak był wtenczas w nocny cień krąg słońca zawarty, Jak Jonasz prorok, gdy był od ryby pożarty.

Tedy upatrzywszy czas, uderzyli na nich, pojmawszy powiązali, a równo ze świtem do cesarza przywiedli. Cesarz wszytkich zaraz potracić kazał. Między tymi był jeden nadobny młodzieniec, którego młodość prawie na porze była, i jako ogród piękną trawą zieloną, tak twarz jego dopiero porastać poczynała. Jeden z wezerów, na podnóżek cesarski głowę swą położywszy, za nim się przyczyniał, mówiąc:

— ,,Ten chłopiec jeszcze nie wie smaku rozbój-stwa, ani też rozumie pożytku młodości swojej. Jeśliby wola i łaska cesarska była temu niewolnikowi krew jego darować, rozkaż, niech się stanie.”

Cesarz na te słowa, twarz na stronę odwróciwszy, rzekł:

—,,Człek złego wychowania podobny wszelkiemu Murowi, na złym gruncie postanowionemu,

Bo pewnie upaść musi. Niech go kto chce stroi, Orzech się na okrągłej rzeczy nie ostoi.