0004501

sa Chrystusa. Święto które się obchodzi w kośeiele Rzymskim , na pamiątkę obrzezania Zbawiciela, który nieprzy-szcdł jako sam o sobie powiedział, żeby znosił prawo; ale żeby go dopełnił: chciał też poddać się temu obrządkowi. Powszechne jest mniemanie, iż był obrzezany Chrystus w Be-tłcem, i że przy tym obrządku nadane mu imię Jezus, to jest Zbawiciel. To święto nazywało się w pierwszych czasach Oktawa Narodzenia. W Hiszpanii tylko, w siódmym wieku zaczęto nazywać go świętem Obrzezania. We Francyi pierwszy dzień Stycznia, którego przypada ta uroczystość, był dniem pokuty, na zgładzenie tych zabobonności i nierządów, których się dopuszczano dawniej w tych dniach, i które były zabytkiem pogaństwa. Na miejscu tych igrzysk nieprzyzwoitych, które były zupełnie zniesione r. p. 1444, postanowione było to święto uroczyste obrzezania Pańskiego, które się teraz obchodzi w całym kościele. Lucac. Cap. 2.

OBRZEZEK. Praeputium. Część ciała zwierzebnia, którą żydzi obrzezują. Percussit ex Philistiim ducenlos l iro.i, et Ab.‘stu lit eoram praeputia et Annumeraoit ea Regi. Dawid zabił dwieście Filistynów, których obrzezki przyniósł królowi. Sani chciał tym zapewnić się że ci zabici niebyli z żydowskiego narodu, ale nicobrzczańcy. Zyd zi poczytywali obrzezek za znak nieczystości, i takowe narody zwali z pogardą Nieobrzezune. Paweł święty w liście do Rzymian wymienia częstokroć niewierne narody pod nazwiskiem praeputii, dla różnicy od żydów, których on wspomina pod nazwiskiem Circumcitionis. Si praeputium, justi-tias legis cuslodial, nomie praeputium ej as in circumcisionem reputabitur? Jeżeli nicobrzezaui zachowują przykazania prawa, nic będzież to pewno? iż aczkolwiek nicobrzezaui , ujdą za obrzezanych. Creditum est miki E-rangelium praeputii, sicut et Pelro circumcisionis. To słowo praeputium bierze się także pod figurą za rzecz nieczystą, zaraźliwą, niebezpieczną. Praeputium Cordis, znaczy niesforność umysłu, zatwardziałość , którą odciąć należy jako się odcina obrzezek tych, którzy są obrzezani. Cir-cumcidile praeputium cordis veslri. Miejcie staranie obrzezać to, co jest cielesne w sercach waszych. Bierze się także za rzecz obrzydliwą i nieczystą. Quando phintaoeritis Ugną inseretis praeputia eorum, poma quae germinanl immunda eru.nl vobis. Gdy wy będziecie sadzić drzewa owocowe, zbierzecie pierwsze owoce jako nieczyste i nieobrzczanc. Takowe owoce były z pierwszych trzech lat gdy drzewo rodzić zaczęło, które należało zbierać z drzew nie jedząc ich. Addu-cere praeputium, przywrócić obrzezek , który był odcięty przy obrzezaniu. Czytamy w księgach Mać li a-bcjskich, jako niektórzy złośliwi z żydowskiego narodu wstydząc się okazać obrzczancmi, i nosić. len znak swej religii, używali sztuki Chirurgii do u-krycia tej mniemanej nieprzyzwoitości. Et fcccrunt sibi praeputia. I. Machał). Cap. 1.

OBRZYDLIWOŚĆ. Abominalio. Pismo święte powszechnie daje to na

zwisko bałwochwalstwu i bałwanom, ponieważ cześć bałwanów jest rzecz obrzydliwa, i obrządki balwochwal-skie były prawie zawsze połączone z rozwięzlościami. Obrzydliwość spu-sloszenia przepowiedziana przez Daniela proroka, oznacza bałwana Jowisza Olimpijskiego, którego Antyoeh kazał wystawić w kościele Jerozolimskim.— Takowa tedy obrzydliwość widzieć się dala w Jerozolimie, gdy była dobyta od Tytusa i Wespazyana, po zawieszano w kościele herby Rzymskie, ua których wyobrażone były ich nikczemne bożyszcza , i obrazy cesarzów, jako jest napisano u świętego Mateusza. Cap. 24.

OC1IOZAT. Posiadanie. Przyjaciel Abimclecha, króla Gcrary , który przybył z tymże królem dla zawarcia przymierza z Izaakiem. Abimeleck Ocho-zat Amicut ejus. Wielu tłumaczów biorą to słowo w sensie oznaczającym gromadę przyjaciół, którzy towarzyszyli Abimelechowi. Genes. Cap. 26.

OCIIOZIAS. Posiadłość Pańska. Syn i następca Achaba króla Izraelskiego. Dormioil Achab cum palri-bus suis, et regnauit Ochozias JUius ejus pro co. Ten monarcha naśladował bezbożności ojca swego, i czcił fałszywych bogów, których matka jego wprowadziła pomiędzy Izraela. Pobożny król Jozafat był, tak słaby, iż się złączył z tą bezbożną królową do wystawienia łloty za wspólnym nakla-dcpi, aby ją wyprawić ku Ophir, do wyszukiwania tam złota. Róg rozgniewany tym związkiem, rozproszył te układy, które były przedsięwzięte mimo jego woli, i dopuścił, iż ta łlo-ta była rozproszona od nawałności w Asion Gaber i nie była w stanie odbyć przedsięwziętej podróży. Ochozy-asz nieprzestawał czynić źle w obliczu Pańskiem, i przeto przekleństwo wydane przeciw domowi Achaba , zaczęło się iścić na nim. Drugiego roku swego panowania c,padł z okna wyższego mieszkania pałacu, który miał w Samaryi i potłukł się po całym ciele. W takowym stanie, zamiast wejść wu-znanie przyczyny swych nieszczęść, i udać się przez szczerą pokutę do miłosierdzia Boskiego, którego obraził, o tern tylko myślał, żeby się wywiedział, czyli miał umrzeć lub nie z tego upadku, i przydając nowej nieprawości do dawnych, wyprawił niektórych z dworu swego poradzić się Belzebuba bożka Akkaronu, by się mógł zapewnić czyli miał wyzdrowieć z lej choroby. Na ówczas Eliasz zaszedł im drogę z rozkazu Pańskiego, i to im polecił, ażebv powiedzieli Panu swemu , że skoro on uznał, iż lepiej zaradzić się bożka Akkaronu , a-niżeli prawego Boga Izraela, niechże wie o tym, że niepowstanie z łóżka swego, ale że niezawodnie umrze. Posłańcy powrócili do Ochoziasza, i opowiedzieli mu co im się wydarzyło. Król poznał że to był Eliasz, który z niemi mówił. Wyprawił jednego z Rotmistrzów swego wojska z pięciu-dziesiąt zbrojnymi, aby pojmali Eliasza. Ten rycerz równie bezbożny jako i Pan jego , mówił do proroka zuchwale i tonem groźnym. Ten święty człowiek żywą zajęty gorliwością o honor Boski zelżony na jego osobie prosił go ażeby się z emścił widocznie