1001901

broni zapamiętale swej zdobytej własności wraz z żoną, w innych porach sam swe panowanie zabezpieczyć umie. W zimie, w okolicach obfitujących w zwierzynę, w skutku ściągających z dalekich stron orłów, często można widzieć te powietrzne walki o wszechwładne panowanie, podziwiać zręczność, odwagę i natarczywość, również wytrwałość w walce do chwili wygonienia napastnika.

Pomimo, że biały orzeł panował na rozległych ziemiach, odwagą i natarczywością niemało najezdni-ków starł, nauka ornitologii nie przyjęła go w szereg gatunków. Wprawdzie błąka on się po dziełach dawnych autorów, nigdzie w swej jasnej postaci stanąć nie może i ginie w mgle przypuszczeń lub czerniony i zapoznany bywa. Znają go, lecz nie opisują, ani też wiedzą onkologowie, gdzie jego ojczyzna. Częstokroć Falco gyrfalco vel candicans, sokół Białozór odegrywał rolę białego orła; niekiedy przedstawiał się Ścierwnik biały, jako królewski ptak polski; w końcu doskonałe ptaki z gatunków Błotniaków, łączny i zbożowy, jako białe ptaki, brane były za orłów, pomimo ich drobnych rozmiarów. Krzysztof Kluk wymienia wprawdzie białego orła, wszakże go nie opisuje i nie wskazuje jego ojczyzny, Jundziłł również wspomina o białym ptaku. Rzączyński wymienia białego orła, nazywa go albus vel cyaneus Falco, pisze: «w czasie wyboru króla Michała in campis Varsaviam spectavit aąuilam albam supra se volantem». Wielu autorów wymienia odmiany częściowe białe, lub też śnieżnej bieli, dodając F. albus, począwszy od Lineusza; ja zaś