9152S
6601

pięciu przestawano razach. Tam zaś, gdzie o ioo rnissus na dzień mowa, liczba obiegów spiny na każdy rnissus znacznie mniejszą być musiała.

Pierwsze igrzyska cyrkowe były skromne i ograniczały się na jednym siedmiorazowym rnissus czwórką koni, i na jednym wierzchowym wyścigu desultorów, podług świadectwa Liviusza. — Z czasem wielki się przepych w igrzyskach rozwinął i program popisów znacznie roz bogaciał. Nagrody za zwycięztwa i prywatne wynagrodzenia stały się tak realnemi z czasem, że zręczny Auriga nieraz się w cyrku bardzo znacznego dorabiał majątku; ale kiedy olimpijski skromny wianeczek wolnych łudzi zdobił skronie, to cyrkowe dostatki dostawały się wyzwoleńcom lub niewolnikom.

Cztery' czterokonne wozy występowały razem do boju w cyrku rzymskim, na którym miejsce gdzie wozy przed wyruszeniem oczekiwać miały, nieco inaczej jak w Olimpii urządzonem było, i na którym uważano za prawidło sztuki, aby wyruszenie z miejsca jak najpowolniej się odbyło, tak, iżby przeciwnika potem dopiero tem świetniej zwyciężyć.

Zamiłowanie widowisk hippicznych było tak wielkie u młodzieży rzymskiej tej epoki, że święty Jan Chryzostom o niem nie zamilczał, a święty Augustyn przyznaje się, że w młodości swojej lubiał namiętnie igrzyska cyrku i hippodromu. Igrzyska te pobudzały w Rzymie uczucia zazdrośnego współubiegania się. Zaprowadzono w tych czasach zwyczaj czterech barw dla woźnic cyrkowych. Barwy te były następujące: czerwona, która przedstawiała wiosnę, niebieska lato, zielona jesień i biała zimę.

158