9429
2301

FIZYOLOGIA UKŁAD!.: KRWIONOŚNEGO 107

szyjnej psa szybkość w czasie skurczu wynosi 301 mm., w rozkurczu 256 mm. t. j. mniej o 15%. W tętnicy udowej: w czasie skurczu 257 mm., w czasie rozkurczu 125 mm., t. j. o 32% mniej.

Chauveau u konia w carohs znalazł: w czasie skurczu 570 mm., w czasie rozkurczu 120 mm.

Podług Vierordta różnica szybkości podczas skurczu i rozkurczu zależy od trwania okresu czynności serca: im rzadsze są

Ryc. 53.

Fotogram szybkości krwi w tętnicy szyjnej (carotis comm.), odległość białych linij 1—1', 2—2', 3—M', wyraża różnicę poziomów w manometrze różniczkowym w każdej danej chwili. Odległość ta jest zależna od szybkości, którą cząstki krwi posiadają w tej chwili i tak w 1 — 1' szybkość skurczowa wynosi 321 mm., w 2—2' szybkość wskutek przyspieszenia fali dykrotycznej = 352 mm., a w 3—3' szybkość podczas rozkurczu wynosi 213 mm.

skurcze, tern różnica ta jest większa. Zasadę tę najzupełniej stwierdza fotohemotachometr, jak wskazują krzywe (patrz ryc. 53, 54, 55). Nadto z krzywych otrzymanych za pomocą fotohemotachometru dochodzimy do następujących wniosków :

1.    Przyspieszenie skurczowe występuje tern wcześniej, im bliżej serca leży naczynie, w którem oznaczamy szybkość, wcześniej więc w tętnicy szyjnej, aniżeli w udowej.

2.    Na ramieniu zstępującem fali szybkości występuje także