94291601

400 K. PANEK

moczowodu ułatwia skurcz ściany mięsnej miedniczek nerkowych. Cofanie się cieczy z powrotem do kanalików nerkowych w normalnych warunkach nie może przytem nastąpić, gdyż brodawki nerkowe i przewody w nich zawarte (dneius papillares) zostają zaciśnięte, z chwilą, gdy mocz w miedniczce nerkowej pod wpływem skurczu mięśni lub też zastoju znajduje się pod wyższem ciśnieniem.

Ruch moczu w moczowodzie dokonywa się głównie przy pomocy ruchu robaczkowego, w^r części także pod wpływem ciążenia i ciśnienia od t\łu. Ruchy robaczkowe moczowodu odbywają się automatycznie, niezależnie od mechanicznego pobudzenia, wywieranego przez przepływający mocz, jakkolwiek wzmożone wydzielanie moczu ruch ten niewątpliwie przyspiesza. Fala tego ruchu rozpoczyna się w miedniczce nerkowej i biegnie wzdłuż moczowodów w kierunku do pęcherza z chyżością 20—30 mm. na sekundę, przypominając ruch robaczkowy jelit. Ilość moczu, wprowadzana do pęcherza w czasie jednej fali skurczowej, wynosi 3—4 cm³. Ciśnienie, pod jakiem mocz przebywa moczowód, jest bardzo niskie. Przy połączeniu bowiem moczowodu z manometrem rtęciowym zauważyć można, że opór równy 35 — 40 mm. słupa rtęci dalsze wydalanie moczu powstrzymuje. Ciśnienie to pozostaje w zależności od ciśnienia krwi w nerce: jeśli to ostatnie się wzmaga, parcie moczu się podnosi i odwrotnie.

Akt wydalania moczu na zewnątrz. Spływający przez moczo-wody mocz dostaje się do pęcherza, w którym stopniowo jak w zbiorniku się gromadzi, zanim drogą cewki nie zostanie wydalony na zewnątrz. Moczowody wnikają w ścianę pęcherza skośnie, skutkiem czego ujście ich na wewnętrznej stronie pęcherza jest przykryte fałdem błony śluzowej, który odgrywa rolę klapy. Urządzenie to zapobiega cofaniu się moczu do moczowodów przy wypełnianiu się pęcherza i wzroście ciśnienia, gdyż im więcej wypełnia się pęcherz, tern mocniej zaciskają się ujścia moczowodów.

Ściana pęcherza moczowego okazuje budowę w zasadzie podobną do moczowodów. Powierzchnia zewnętrzna pokryta jest w górnej i tylnej części błoną surowiczą jako otrzewną, pod nią zaś następuje kolejno warstwa włóknista, środkowa mięśniowa i wewnętrzna śluzowa. Błona śluzowa jest wyłożona nabłonkiem wielowarstwowym, przypominającym wyściółkę moczowodów. Nabłonek ten ułożony jest na pokładzie tkanki łącznej luźnej i podatnej, jako błony podśluzowej, dzięki której warstwa wewnętrzna pęcherza jest wiotką