B574 8
37

SPOROTRYCHOZA 125

mocą wyjałowionej strzykawki i obficie posiać na pożywce Sabourauda. Grzybek najlepiej wyrasta w ciepłocie pokojowej. Szóstego dnia pokazują się kolonje okrągłe, gładkie, w^:Igotne i nieco wzniesione, barwy szarej i sza-robiaławej. Następnie kolonje te uwypuklają się i marszczą na powierzchni, tworząc liczne zwoje. W tym czasie stają się one też coraz ciemniejsze, a po 2—3 tygodn^;ach nabierają tej ciemnoczekoladowej lub czerwonofiołkowej barwy, która jest tak znamienna dla hodowli grzybka sporotrychozy.

Pasorzyt składa się z grzybni i zarodników. Nici grzybni mają około 2 p szerokości, są bezbarwne, nieprawidłowo i obficie rozgałęzione, oraz podzielone na człony długości 25—40 u Zarodniki barwy brunatnej mają kształt jajowaty i gruszkowaty. Wymiar ich podłużny dosięga 3—5—6 p, poprzeczny zaś 2—3—4 p. Zarodniki układają się w ten sposób, że w kształcie pochewek otaczają nic¹ grzybni, albo też zoierają się w gromady winogronowe. Do nici są one często przytwierdzone zapomocą krótkich i cienkich szypu-łek (około 1—2 p długości i 0'5 p szerokości).

Zupełnie odmienną postać posiada pasorzyt w tkankach oraz w ropie. Tutaj występuje on pod postacią krótkiej, grubej pałeczki o wymiarze podłużnym 3—5 p, poprzecznym 2—3 p. Pałeczka jest otoczona subtelną otoczką, ciało zaś pasorzyta jest drobnoziarniste i posiada powinowactwo do barwików zasadowych. Tę postać spotykamy we wszystkich tworach chorobowych nietylko u ludzi, lecz także u zwierząt, a nawet w łuskach.

Co się tyczy zmian anatomicznopatologicznych tworu sporotrychozy, to trzeba zauważyć, że wykazują one właściwości ziarniniaków. Pod względem histopatologicznym ziarniniak ten pozostaje w ścisłej łączności z gruźKcą (komórki olbrzymie i nabłonkowate), z przymiotem (zmiany tkania łącznej, naczyń krwionośnych) oraz z przewlekłemi sprawam ropnemi (ropnie prosówkowate). W guzku sporotrychozy (sporotricnoma), który uważać należy za najbardziej znamienny wykwit tej choroby, DE BEURMANN odróżnia trzy pasy. Wewnętrzny jest utworzony z leukocytów i zdradza skłonność do zropienia. Środkowy zawiera komórki nabłonkowate oraz olbrzymie i ijawnia budowę, podobną do gruźlicy. W pasie zewnętrznym zwraca uwagę odczyn zapalny i nacieczenie okołonaczyniowe, złożone z limfocytów, komórek łączno-tkankowych i plazmatycznych (podobieństwo do tkanki syfilitycznej). Pasy te są jednak nie zawsze i nie wszędzie tak wyraźnie zaznaczone, a wtedy wyżej skreślone zmiany tkankowe występują w ułożeniu bardziej dowolnem i nieprawidłowem.

Obj a wy. Klinikę sporotrychozy znamionuje nadzwyczajna różnorodność obrazów chorobowych. Różnorodność ta wynika nietylko z wieloposta-ciuwości tworów sporotrychozy, lecz również z mnogości umiejscowienia. Wielo-postaciowość jest tak wybitna, iż niemal dorównywa spostrzeganej w gruźlicy i przymiocie. Jest też rzeczą godną uwagi, że do tych właśnie schorzeń bywają nieraz bardzo podobne obrazy kliniczne grzybicy de Beurmanna-Gouge-rota. Co się zaś tyczy umiejscowienia, to wiemy już dzisiaj, że sprawa może