NDIGCZAS0034762554

38 Walery Goetel.

ona dalszej dyskusji i niepotrzebnych sporów, trzeba będzie dbać troskliwie, aby na rezerwaty ścisłe dla zwierzyny w Tatrach nie wybierać o ile możności terenów szczególnie turystycznie popularnych i stworzyć system możliwie nietrudnego wydawania uprawnień wstępu do tych rezerwatów.

Delegacja czeskosłowacka w osobach zasłużonych dla ochrony przyrody prof. K. Domina i kons. R. Maximovic’a, przedstawiła wreszcie na konferencjach zakopiańskich dorobek ogólny Czechosłowacji n_wa polu ochrony przyrody. Na podstawie przedstawionego w toku obrad materjału należy też stwierdzić, że organizacja czeskosłowacka ochrony przyrody, jakkolwiek młoda, zdziałała już wiele i to szczególnie w kierunku praktycznym tworzenia rezerwatów. Oparta o specjalny organ urzędowy, konserwatora ochrony przyrody, funkcjonującego przy Ministerstwie Oświaty, organizacja ta ma wszelkie widoki najpomyślniejszego rozwoju. Nie ulega też wątpliwości, że strona polska będzie musiała wytężyć wszelkie siły, aby w szlachetnym kulturalnym wyścigu na polu ochrony przyrody nadążyć pracy, rozwiniętej przez Czechosłowację. Wyścig ten jednak jest i będzie o najlepszym wyniku dla obu stron i dla samej sprawy!

4. Korzyści z utworzenia Parku Narodowego. Z dotychczasowego przedstawienia wynika jasno, że istnieje już dobra podbudowa dla dzieła Parku Narodowego w Tatrach, obejmującego terytorja obu graniczących ze sobą państw. Droga też dalsza, którą tworzyć powinniśmy dla osiągnięcia naszego celu, zarysowuje się prosto: w toczących się rokowaniach polsko - czeskosłowackich zawrzeć ostatecznie konwencję turystyczną i umowę o utworzeniu Parku Narodowego w Tatrach, a w przyszłości umowy o dalszych parkach natury na naszem południowem górskiem pograniczu; wypracować i przeprowadzić przez ciała parlamentarne obu interesowanych państw ustawy wewnętrzne

0    Parku Narodowym, równocześnie przebudować i dostosować do sprawy parków pogranicznych natury całą organizację urzędową i społeczną ochrony przyrody w obu państwach; ostatecznie uzgodnić i ująć stosunek gospodarki turystycznej po obu stronach granicy do zagadnień parków przyrody; po wcieleniu w życie idei Parku Narodowego w Tatrach zdobyć środki na jego utrzymanie i rozbudowę, stworzyć sprawną wspólną administrację

1    należyty dozór parku.

Zadania te, tworzące program na przyszłość bliższą i dalszą, są olbrzymie, przeszkody na drodze do ich urzeczywistnienia, leżące w małości natur ludzkich i sprzeciwowi przeciw wzniosłej idei wszystkiego, co przyziemne i nikczemne, są ogromne. Mimo to jednak sprawa, poważnie