FizykaII08301

78

t

o kawałek x drogi od a odległych punktów strony oznacza się podług znanego wzoru

x    t

S = — 2a sin 2n — • cos 2n. — .

A    1

Gdy bowiem końce strony a i e ua mocy zrobionego przypuszczenia są o długość fali 2 od siebie oddalone, więć w razie, że dwie fale z tych punktów z różnicą faz, odpowiedną • połowie długości fali, idą naprzeciw siebie, rzecz się ma zupełnie tak, jak gdyby one równocześnie od dwóch punktów odległych od siebie o ³/_a 2, bez najmniejszej różnicy faz, szły naprzeciwko siebie. Kształt drgający strony okazuje się bezpośrednio z ró-

T

wuoczesnych wartości odchylenia S. Tak np. dla £ = — , jest „ 2

S — o w punktach x = o, x = — , x — X\ S—2a w punkcie

2

x —    ; S-= — 2a w punkcie «= % 2. Widać przeto, że stro

na podzieliła się na dwie stojące fale długości ¹/₂ 2, czyli, gdy długość jej l— 2, na dwie stojące fale długości I. Dla tego czas drgnienia

a liczba drgań

T~-:	= 2L]	/^l = l
		gp	V g.P
N	— ~l		V ) —
	l r	as	'• 21 ’

zatem dwa razy większa, niż w poprzednim przypadku. Podob -nie strona na trzy drgające części z dwoma węzłami rozłożyć się daje, które są o y₃ długości strony od siebie i od jej krańców oddalone, jeżeli pod naciągniętą stronę (Fig. 28) podsunie

Fig. 28.

się podstawkę tak, aby mniejsza jej część BD wynosiła połowę większej, czyli y₃ całej długości strony, i zapomocą smyczka tę mniejszą część wprawi w drgania poprzeczne. Przez to także część dłuższa AB przejdzie w drganie, a w miejscu C p owstanie węzeł drgania, który łatwo wykazać, sadzając małe kawałld pa-