FizykaII16101

155

wice w obu tych wypadkach dla różnicy faz o, y_i2 u, ²/₁₂ u, i y12    są wystawione na tabl. I c, pod L I, II, ni i IY.

Fig. 68.

' Inna, daleko prostsza metoda wykreślania tych krzywic jest następująca. Wyobraźmy sobie którąkolwiek z nich na tabl. la, albo na tabl. Ib, np. krzywicę I na tabl. Ib, otoczoną płaszczykiem walcowym w ten sposób, iż jej pionowa linig. środkowa 0' d' sianie się osią walca, średnica zaś jego jest równa poziomej amplitudzie drgania 6" 0", a potem każdy punkt tej krzywicy przez linię prostopadłą do jej płaszczyzny rzucony na po-powierzchnię. walca, jak to Fig. 68 okazuje. Tym sposobem powstanie na powierzchni walca wijąca się linia krzywa oabc... klqm, którą po prostu krzywicą walcową nazywać będziemy.

Z jakąkolwiek jednak świetlistą krzywicą z pomiędzy wykreślonych np. na tabl. I b w ten sposób się. postąpi, zawsze otrzymamy równą krzywicę-trakową. Wszystkie więc te świetlne linie krzywe, odpowiadające rozmaitym różni-' com faz tego samego przestanku akustycznego, jak np. wszystkie krzywice na tabl. Ib nakreślone, można uważać za rzuty (projekcye), tej samej krzywicy walcowej na płaszczyznę, od osi walca równoległą. Kształt tego rzutu na płaszczyznę zmienia się, gdy przy niezmienionem położeniu płaszczyzny, przyjmującej go, obraca się walec dokoła swej osi. Przeniósłszy tedy krzywicę walcową (fig. 68) na szklanny walec i wprawiwszy go w powolny obrót około jego osi, przypatrując się jej z pewifćj odległości dla usunięcia Wpływu perspektywy, ma się.kolejno widoki wszystkich krzywic, na tabl. Ib nakreślonych, które krzywica walcowa nastręcza. Wykreślenie zaś tej ostatniej, służącej do przedstawienia wszystkich, temu samemu przestankowi odpowiadających, krzywic świetlnych dla rozmaitych różnic faz, jest daleko jeszcze prostsze, niż samo kreślenie tych pojedynczych linij, powyżej opisane. Położywszy płaszczyznę na wysokości środkowego punktu A figury 68 równoodległe od