page0084

— 83 -

Utkwiło to mocno w głowie Julkowi; przez drogę gdy wracali do domu, ani słowa niemówił a myślał.

• i*

ki

1

Nazajutrz rano, wszyscy zdziwili się, że wstał wcześniej niż zwykle wstawał, i że niemarudził przy ubieraniu się. I nauczyciel także był zdziwiony, i uradowany gdy Julek z książkami pod pachą przyszedł doń i powiedział, że odtąd będzie się do nauki przykładał. Zasiedli więc zaraz do roboty, i oto—kilka godzin nauki, które leniwemu Julkowi zdawały się niezmiernie długie, zleciały teraz jak biczem trząsł. Gdy go na obiad w^rołali, zdziwił się nawet i nie-chciał wierzyć żeby tak w^rcześnie dano do stołu? Po południu znowu wziął się do książki — a gdy wieczór nadszedł, skakał, śpiewał, we Yyszystkiem znachodził rozrywkę i nikomu się nienaprzykrzył.

—Oj prawdęś pan powiedział — mówił ściskając nauczyciela — bardzo mi teraz lekko i w^resoło na sercu.

Od tego czasu Julek tak zasmakował w pracy, że dogonił co był zaniedbał w naukach; w domu wszyscy go polubili, ^bo się nikomu nienaprzykrzał ani dokuczał.