page0101

95

też królowa. Miał on i innych nieprzyjaciół, których zawiść jogo wielkiego powodzenia podbu-dzała przeciw memu. Cierpko nieraz przemówił’ się z biskupem Gamratem, a niesnaski z Piotrem Kmitą rodzonym siostrzeńcem zakończyły się dopiero ze śmiercią tego ostatniego; podniecała je królowa Bona. Próżno czcigodny biskup Samuel Maciejowski godzit ich po razy kilka; nowe niechęci rozrywały zgodę chwilową, a kraj cierpiał na tem rozdwojer iu dwóch panów możnych i licznych mających przyjaciół.

jeżeli jednak mielibyśmy obwiniać Tarnowskiego to tylko oto, że tych niechęci rozbroić nie umiał, a bynajmniej nie o to żebj je rozniecał. On tak sprawiedliwy , nieskazitelny, nie dostępny był drobnym zawiścicm, ale tez i ii stąpić nie lubił, zwłaszcza gdy czuł, że ma słuszność za sobą. Nie gonił nigdy za tak zwaną popularnością i obojętna mu było czy on ze wszystkiemi, czy sam jeden przeciw wszystkim trzyma. To też pod Lwowem mało go rokoszanie, chcący wypowiedzieć posłuszeństwo królowi, nie rozsiekali, gdy śmiało im się sprzeciwiał, lękając się wujny domowej i mogącego kraj o zgubę przyprawić nieładu. Dla tych samych także pobudek popierał później Zygmunta Augusta przeciw Stanom chcą-