page0109

— 108 -

się domu, towarzysz z daleka tylko szedł za nim, a położywszy się na pagórku, był tylko widzem pożaru.

Przed gorejącym domem biegała z rozpuszczonemu włosami nieszczęśliwa matka, która załamując ręce, żałośnie wołała: — Dzieci, moje dzieci się palą!

Gdy to posłyszał szlachetny podróżny, bez namysłu rzucił się między spadające belki i buchający płomień; ludzie zaś ze wsi mówili:—już on ztamtąd nie wyj dziel

A jednak ledwie kilka minut ubiegło, odważny młodzieniec wybija okno i poka-, żuje się w nióm z dwojgiem drobnych dzia-teczek, które nienaruszone oddał na łono matki. Uszczęśliwiona niewiasta ucałowała swoich malców, a potem padła do nóg wybawcy, który ją podniósł i pocieszał w strapieniu;—gdy tymczasem dach domu runął i cały budynek zamienił się w jeden stos gorejący.

Gdy podróżny powracał do karczmy, spotkał go ów obojętny towarzysz, i rzekł do niego z politowaniem:—Osmaliłeś sobie włosy, popaliłeś suknie, sam mogłeś życiem przypłacić. Któż ci kazał narażać się na takie niebezpieczeństwo ?