page0135

- 134

znaczy anioła śmierci, wzywającego nas niespodzianie do szczęśliwości wiecznej; ludzie cnotliwi są jak roztropni dworzanie, przybrani w dobre uczynki, z tryumfem zostają przyjęci: bezbożni zaś, zajęci jedynie światowemi uciechami, są jak owi głupi dworzanie, którym monarcha kazał z przed oczu ustąpić.

9. DZIEŃ DOBRY.

W dzikiej puszczy, która miała wiele mil długości i szerokości, stała samotna karczemka; w karczemce mieszkał gospodarz nizki, barczysty, z rudą brodą do pasa, i z oczyma krwią nabiegłemi. Był to łotr zawołany, jakich nawet i między karczmarzami nie wiele: zwyczajnie przyjmował bardzo grzecznie podróżnych, lecz w nocy wstawał, budził ich i mówił:

— Wstawajcie panie podróżny! już czas do drogi, ja was przeprowadzę, abyście niezabłądzili w puszczy.

* Biedny podróżny słuchał karczmarza, szedł z nim wgłąb lasu, i tam, kiedy się najmniej spodziewał, zwykle bywał napadnięty od złodziei i obdarty.

Złodzieje dzielili się z karczmarzem, który z nimi był w zmowie.

Pewien mędrzec zmuszony odbywać tę drogę, przyszedł na noc do owej karczmy na puszczy. Zaledwie północ była minęła, kiedy karczmarz wszedłr do jego izby, i budząc mówił: — Gotuj się pan do