page0197

Polska kwitną Cl*

198

zku z nią sLan szlachecki widział wzrastające swe swobody, z któremi ustawała wassalska ku możnym pauom czy-li seniorom uległość. Doświadczyła też Litwa nie raz skuteezney pomocy ze slrony Polaków w odparciu zewnętrznego nie-przyiaciela, który stał się potężnym, o wielkie iuż straty Litwę nabawił i świeżo zdobyciem Połocka zagrażał dalszym postępkiem. Wzmagało się życzenie związku. Lecz na czele narodu stali możni panowie rady księstwa składający. Senat Polski dziedzicznych senatorów nie znał, zaczem przy unii nieodzownie senatorowie książęta z senatu Litewskiego ustąpić maią. Ciź sami możni panowie niechętnie patrzuSi na uszczuplenie granic Litwy, gdy różne południowe prowincye koronie odstąpione zostaną. .Ciż sami gorszyli się i wytykali gminny w Polsce nieład, gdzie ani praw oni porządku nie było. Żeby nastąpiła unia dwu narodów, należało przeciw statutom Litwy, panów rady poniżyć i granice księstwa umnieyszyć. Jeszcze nowe trudności zdawały się czynić Inflanty. Już Litwa tę krainę krwią swoią oblała, a Polacy domagali się ażeby Inflanty równie do korony iak i do Litwy należały. Litwa usiłowała ie wyłącznie dla siebie zachować. Król przekonany, że samemi tylko Litewskiemi siłami Infhmt utrzymać nie zdoła, odnawiał z Inflantami układy ale tylko iako król Polski. Tymczasem poumierali Alikołay czarny RadziwuII i A chary' Czerna wojewoda Malborgski, uniom z Polską niechętni, ie-den Litwy, drugi Pru3, zaczem rzeczy snadniey poszły.

Zwołany nakoniec seym (r. i56cj.) do Lublina, wszystko ukończył. Zjechały się tam wszystkie stany obudwu narodów: król, senat i książęta Litewscy , posłowie ziemscy i mieysey, różni urzędnicy, byli też i posłowie rozmaiły ch dworów zagranicznych, Wielu Litwinów seym len porzucało, lecz reszta zagrzewana od Oslroroga Kijowskiego, i Alexandra Czartoryskiego Wołyń-