page0224

223

Gnniono jednemu to zarozumienie, że nigdy żołnierzem niebywszy, podjął się być rotmistrzem czyli pół-kownikiciu. Przyjaciele jego i ci co to byli ejusdem fa-rinae, to jćst: osłowie z jednej łąki, albo szczurowię z je-dnój mąki, zaczęli go bronić, a nawet ten postępek ozdabiać pięknemi słowy, mówiąc: prawda, że on njebył żołnierzem, ani rotmistrzem, ale się dobrze zna na tóm rzemiośle i wić jako te rzeczy chodzą. Na to ów, który z fundamentu chciał takie głupstwo wywrócić, odpowiedział: W takim przypadku to i ja wszedłszy między muzykantów, znam się na muzyce, wiem jako te rzeczy idą, wiem kiedy źle lub dobrze śpiewają i grają, ale podjąć się być kapelmistrzem, nigdybym się ha takie głupstwo nieodważył.

Niektórych nieobycznjnych paniątek jeden dworzanin widząc, że w kościele podczas nabożeństwo bawili się nieprzyzwoitą rozmową, rzekł do drugiego: Ci panięta jak widzę, musieli gdzie z Panem Bogiem na jednym dworze być, bo po towarzysku sobie z Nim poczynają.

Jeden szlachcic znany, a sławny hojnością w Polsce, który i swój gębie i cudzej chleba nieżałował, owszem, tóm słynął, że go używał i dawał hojnie; a gdy po Chlebie idzie pochlebstwo, dom jego był jak królestwo, gdzie go każdy jak chlebodawcę znał i szanował. Ale gdy przyjechał do królewskiego dworu, a ziemiańską swą skromność pokazowa! w odzieniu, mniemając, iż szara sukienka mogła się porównać z złotogłowami, więc gdzie szedł do którego pana, hajducy pilnujący drzwi a znający